تحلیلی بر رویکرد کارکردهای شهری در توسعه روستایی با تاکید بر مدل یوفرد (رویکردی با نگرش فضائی به برنامه ریزی روستایی)

در این مقاله عملکردهای شهری در توسعه روستایی به عنوان رویکردی با نگرش فضائی در برنامه ریزی روستایی مورد بررسی قرار گرفته است. کم توجهی به نگرش فضایی در سطح ناحیه ای و محلی با توجه به شرایط و منابع و نادیده گرفتن نظام های شهری و روستایی در یک کلیت یکپارچه، سبب نابسامانی در عرصه های فضایی شده است. این نابسامانی را در توزیع جمعیت، فعالیت ها، خدمات و کارکردها در سطوح مختلف نظام سکونتگاهی به شکل عام و بهره مندی نامناسب مراکز جمعیتی به ویژه سکونتگاه های کوچک و کم جمعیت به شکل خاص، از خدمات و تسهیلات و منابع مختلف مستقر در مراکز جمعیتی و خدماتی بالاتر بخصوص شهری می توان دید. بدین ترتیب ایجاد یک سلسله مراتب سکونتگاهی مطلوب با ساختار فضایی مناسب می تواند توزیع بهینه امکانات لازم را در نقاط روستایی به ویژه مراکز روستایی و خدمات رسانی که از نظر هزینه و سرمایه گذاری مقرون به صرفه باشد، از طریق شهرهای کوچک و میانی پوشش دهد. در این مدل تاکید شده است که از طریق برنامه ریزی فضایی، این پوشش خدماتی و تسهیلاتی از طریق شهرهای کوچک و میانی می تواند ساختار فضایی مطلوب و سلسله مراتب سکونتگاهی مطلوب را فراهم سازد. لذا راهبرد یوفرد مطالعه خود را در جهت توسعه اجتماعی و اقتصادی ناحیه، بر اساس راهبردهای توسعه برنامه های کشور و سیستم حکومتی، تحلیل و ارائه می کند.