ارایه یک مدل تصمیم گیری بر اساس الگوی سلسله مراتبی برای انتخاب راهبرد ادغام، واگذاری، همکاری مشترک در صنعت خودروسازی

به دلیل رقابت سنگین بین خودروسازان و تهدیداتی که توسط رقبای خارجی برای آنها وجود دارد، آنها سعی می کنند با همکاری یا ادغام، موجب کاهش رقابت داخلی شده و در هزینه های شرکت های خود صرفه جویی نمایند. برآورد حجم بازار خودرو در کشور متاثر از دو عامل تقاضا و عرضه می باشد. تقاضا تابعی از نیاز جدید به خودرو و میزان خروج خودروهای فرسوده است و عرضه نیز تابعی است از ظرفیت تولید و بازارهای صادراتی. عوامل کلیدی موثر برتقاضا، درآمد سرانه و میانگین سنی جمعیت می باشند و پیش بینی تقاضا حاکی از نزدیک شدن بازار خودروی ایران به مرحله تعادل می باشد. در این مقاله به منظور ارایه راهکار برای موفقیت مدیران و اثربخشی تلاش هایی که در جهت بقا و ارتقا این صنعت صورت می گیرد، مفهوم راهبرد ادغام، همکاری استراتژیک و واگذاری مطرح شده و با مطالعه بازار پیچیده خودرو در دنیا و چالش های آنها برای بقا و رشد، وضعیت صنعت خودروسازی کشورمان مورد توجه قرار می گردد. سپس با مصاحبه با متخصصان و نخبگان و استفاده از روش تصمیم گیری چند معیاره (AHP) راهبردهای این صنعت تحلیل می گردد. در این مقوله مزایای ادغام چون کاهش هزینه ها، دسترسی به دانش، فن آوری، تامین کنندگان و بازارهای مشترک و نیز توان مالی بالاتر در برابر معایبی چون انحصار و دولتی شدن بیشتر بررسی می شود و در این بین اثر کاهش تعرفه واردات و حذف سوبسید بنزین و استانداردهای زیستی نیز در نظر گرفته می شود. راهبرد پیشنهادی همکاری در تولید با خودروسازان خارجی است