بررسی آثار ال - اسید اسکوربیک و انسولین در پیشگیری از آپوپتوز ناحیه هیپوکامپ موش های صحرایی دیابتی شده توسط استرپتوزوسین

بررسی آثار انسولین و اسید اسکوربیک برمیزان فعالیت کاسپاز- 3 و بروز نمای نردبانی در DNA کروموزومی هیپوکامپ موش های صحرایی دیابتی شده توسط استرپتوزوسین در این مطالعه تعداد 30 سر موش صحرایی نر نژاد Wistar (پنچ گروه 6 تایی یعنی برای هر روش در هر گروه سه سر موش صحرایی) شامل گروه کنترل (C) و چهار گروه دیابتی [(کنترل (D)، تحت تیمار با انسولین (I)، تحت تیمار با اسید اسکوربیک (AA) و تحت تیمار با انسولین و اسید اسکوربیک به صورت ترکیبی (I+AA)] استفاده شد. دیابت توسط تزریق استرپتوزوسین (mg/kg60، IP) القاء شد. شش هفته پس از القای دیابت، گروه I، انسولین با دوز U/kg/day4-6 به صورت تزریق زیر جلدی، گروه AA، اسید اسکوربیک با دوز (mg/kg/day200،IP) به صورت داخل صفاقی و گروه I+AA نیز ترکیبی از دو مورد فوق را با همان دوز دریافت کرد. گروه D و گروه C، نرمال سالین دریافت کرد. دو هفته بعد از تیمار، موش های صحرایی کشته شده، هیپوکامپ آن ها خارج و در دمای 70 درجه سانتی گراد ذخیره شد. سپس DNA برای استفاده در روش ارزیابی نمای نردبانی DNA (DNA Laddering Assay) استخراج و همچنین فلورومتری برای بررسی میزان فعالیت کاسپاز- 3 انجام شد. این مطالعه نشان داد که میزان فعالیت کاسپاز-3 در ناحیه هیپوکامپ موش های صحرایی گروه D نسبت به موش های صحرایی گروه C افزایش می یابد (7/6 برابر)، در حالی که تیمار با انسولین و اسید اسکوربیک سبب کاهش فعالیت کاسپاز- 3 در موش های صحرایی گروه I، AA و I+AA به ترتیب به میزان 6/2، 2/4 و 1/5 برابر شد. به علاوه استفاده از انسولین و اسید اسکوربیک سبب مهار بروز پدیده نمای نردبانی (DNA Laddering) در DNA کروموزومی سلول های ناحیه هیپوکامپ موش های صحرایی گروه I، AA و I+AA شد.
نتایج این تحقیق نشان داد که تیمار با انسولین و اسید اسکوربیک احتمالا می تواند آپوپتوز ناحیه هیپوکامپ موش های صحرایی دیابتی شده توسط استرپتوزوسین را از طریق کاهش فعالیت کاسپاز-3 و جلوگیری از بروز پدیده نمای نردبانی (DNA Laddering) در DNA کروموزومی، مهار کند.