غربالگری شنوایی دانش آموزان کلاس اول ابتدایی در مدارس شهر تهران در سال های 87-1386

کاهش شنو ایی اختلا لی است که 2 تا 5 درصد از کودکان را مبتلا می نماید. از آنجا که اکثر علل منجر به کاهش شنوا یی قابل تشخ یص و درمان هستند این مطالعه به منظور تعیین میزان فراوانی و علل کاهش شنوایی در بین کودکان دبستانی در شهر تهران انجام شده است.
این مطالعه به صورت توص یفی- مقطعی بر رو ی 1000 کودک شاغل به تحصلدر سال اول دبستان در شهر تهران در سا ل های 1386 و 1387 انجام شده است. نمونه گیریبه صورت تصادف ی از بین خوشه های جمع یت ی مدارس صورت گرفت. کاهش شنوا یی به2000 و 4000 هرتز و با شدت 25، 1000، صورت عدم شنیدن صدا در فرکانس های 500 تعریف شد. (PTA) دسی بل در اودیومتری در این مطالعه 433 مورد اختلال شنوایی وجود داشت که برای بررسی های بیشتر اودیومتریک و ت یمپانومتریک به متخصص ین گوش و حلق و ب ینی ارجاع شدند که از ای نمی ان3 درصد) کاهش شنوا یی اثبات شد. سابقه زرد ی نوزاد ی، ازدواج فام یلی / در 37 مورد (7 والدین و ناهنجاری مادرزادی به طور معناداری با ابتلا به کم شنوایی همراه بودند (P < 0.05) 3 درصدی کاهش شنوا یی در بین کودکان سال اول دبستان / با توجه به شیوع 7 انجام ارزیابی های بیشتر و غربالگری های گسترده تر ضروری به نظر می رسد.