بررسی کارایی درمان کودکان مبتلا به عفونت حاد گوش میانی با استفاده از آزمون گسیل های صوتی گوشی

عفونت حاد گوش میانی (AOM) از شیوع بالایی در کودکان برخوردار است و عدم درمان به موقع آن به ویژه در اوایل کودکی ممکن است منجر به آسیب بلند مدت و برگشت ناپذیر سیستم شنوایی گردد. آزمون گسیل های صوتی گوش (OAE) از پتانسیل خوبی برای ارزیابی بالینی عملکرد سیستم انتقالی شنوایی کودکان برخوردار است. هدف از انجام این پژوهش بررسی قابلیت آزمون OAE در ارزیابی سیر درمان کودکان مبتلا به AOM بود.
طی یک مطالعه مقطعی تحلیلی تعداد 54 کودک مبتلا به AOM تحت ارزیابی های ادیومتری اصوات خالص (PTA)، تمپانومتری و گسیل های صوتی اعوجاجی گوش (DPOAE) قرار گرفتند. آستانه های شنوایی و همچنین میزان دامنه و نسبت سیگنال به نویز DPOAE بیماران مبتلا به AOM قبل و بعد از دوره درمانی با یکدیگر مقایسه گردیدند. تجزیه و تحلیل اطلاعات از طریق آزمون تی زوج وبا استفاده از نرم افزار SPSS 16 صورت گرفت.
میانگین آستانه های شنوایی کودکان مبتلا به عفونت گوش میانی تفاوت معناداری را در وضعیت های قبل و بعد از درمان در هر دو گوش نشان داد(p<0.05). میانگین شاخص های DPOAE در حالت های قبل و بعد از درمان از تفاوت آماری معنا داری در محدوده 500-5000 هرتز برخوردار بود(p<0.05). اگر چه پس از طی دوره درمان اولیه هیچ گونه فاصله هوا- استخوان در 10 بیمار مشاهده نگردید، ولی پاسخ های DPOAE این بیماران به شدت متاثر شده بودند.
عفونت حاد گوش میانی می تواند از طریق ارزیابی پاسخ های DPOAE در قبل و بعد از درمان مونیتور شود. این آزمون در مقایسه با PTA سریع تر و عینی تر بوده و قادر است تا اطلاعات معتبری را در خصوص وضعیت گوش میانی فراهم نماید.