نگرش قرآن بر همگرایی ادیان در جامعه جهانی

انسان بر اساس آفرینش فطری خویش دارای طبعی همگراست. سوال این است که اعتقادات و باورهای متفاوت و گوناگون چگونه با این طبع همنشین می گردد؟ به ویژه در جهان معاصر که شبکه های ارتباطی نیاز به همگرایی را تشدید نموده اند، آیا باورمندی به ایده های گوناگون مانع از این همگرایی نمی گردد؟ آیا اسلام به مثابه آیینی جهان شمول در برخورد با دیگر معتقدان به ادیان آسمانی پیشنهادی دارد؟ این مقاله که در پی پاسخ به این پرسش هاست، بیان می دارد که نگرش قرآن در حوزه ارتباطی مسلمانان با اهل کتاب بر سه اصل «رعایت احترام»، «همزیستی مسالمت آمیز» و «رعایت اخلاق اجتماعی» استوار گریده و بر این اساس، قرآن منادی دعوت به همزیستی مسالمت آمیز در جامعه جهانی است.