بررسی درمانیت تماسی دست در اعضای تیم جراحی بیمارستانهای آ,وزشی وابسته به دانشگاه علوم پزشکی تبریز

درصد زیادی از بیماری های وابسته به کار، بیماری های پوستی ناشی از حرفه می باشد. درماتیت تماسی به واکنش التهابی اپیدرم که در نتیجه عوامل خارجی ایجاد می شود اطلاق می گردد که در روند حاد آن افزون بر خارش، اریتم، تورم، وزیکول، تراوش یا تاول نیز به چشم می خورد. این بررسی تاثیر عوامل تحریک کننده تماسی و واکنش بافتی در اثر این عوامل در روی دستهای اعضای تیم جراحی، با در نظر گرفتن جنس، سن، وضع تاهل، سابقه کار، ناراحتی پوستی، دفعات انجام اسکراب، دستکش جراحی، ضدعفونی کننده ها و رطوبت را مورد مطالعه قرار می دهد.
این مطالعه بر روی80 نفر از اعضای تیم جراحی (پزشک و پرستار) در بیمارستانهای آموزشی وابسته به دانشگاه علوم پزشکی تبریز که در گروه سنی 69-20 سال بودند انجام گرفت که %40 این افراد مذکر و %60 آنها مونث بوده و به صورت تصادفی از طریق پرسشنامه و چک لیست با طرح 32 سوال مورد بررسی قرار گرفتند.
نتایج حاصل نشان می دهد که درماتیت تماسی دست به عواملی همانند جنس دستکش (لاتکس) %94.4 و ضدعفونی کننده ها، بتادین اسکراب (آیودین آیودوفور) %35.3، دفعات انجام اسکراب %25.5 و پودر دستکش %25.5 بستگی دارد. به نظر می رسد می توان با انجام برخی از پیشنهادهای مفید از بروز آن در اعضای تیم جراحی به میزان قابل ملاحظه ای کاست.
با مطالعات و یافته های ذکر شده مدیران پرستاری اتاقهای عمل باید کمیته هایی برای آگاه نمودن پرستاران شاغل از حساسیت به لاتکس و معرفی دستکشهای نوع ونیل و استفاده از ضدعفونی کننده ها با غلظتهای استاندارد و خشک کردن دستها با دو حوله برای جلوگیری از خطرات احتمالی به کارمندان پیشنهاد نمایند.