بررسی شیوع آنتی بادی ضدهلیکوباکتر پیلوری در افراد سالم و بیماران آرتریت روماتوئیدی

آرتریت روماتوئید یک بیماری مزمن و باعث صرف هزینه زیادویک مشکل بهداشتی می باشد. بررسی وکاهش فاکتورهایی موثر در میزان بروز و شدت تظاهرات کلینیکی مفید خواهد بود.هدف این مطالعه بررسی شیوع سرولوژی هلیوباکتر پیلوری در بیماران مبتلا به آرتریت روماتوئید در مقایسه با افراد سالم می باشد.
این یک مطالعه مقطعی – توصیفی می باشد که در 159 نفر از بیماران مراجعه کننده به درمانگاه روماتولوژی بیمارستان بقیه الله در تهران انجام شد و ایمنوگلوبولین G و ایمنوگلوبولین A و آنتی بادی ضد سیتوتوکسین وابسته به ژن A (Anti-CagA) اختصاصی هلیکوباکترپیلوری در سرم افراد با تست الیزا بررسی گردید. برای آنالیز آماری از Independent sample t test و Levine’s test استفاده شد. درمطالعه 91 نفر در گروه بیمار مبتلا به آرتریت روماتوئید با میانگین سنی 14/15/ 42 سال و 68 نفر در گروه شاهد با میانگین سنی 4/139 سال مورد بررسی قرار گرفتند. سطح سرمی ایمنوگلوبولین A به ترتیبU/ml 3/05 ± 36/27 و/ml U/ml 2/05 ± 27/26 برای گروه آرتریت روماتوئید و گروه شاهد بود که این اختلاف از نظر آماری معنی دار بود (016/0=P). اما بین Anti-cag A و آنتی ایمنوگلوبولین G گروه بیمار و گروه شاهد اختلاف معنی داری وجود نداشت.
در این مطالعه مشخص شد که سطح سرمی آنتی ایمنوگلوبولین A ضد هلیکوباکتر پیلوری به طور معنی داری در بیماران با آرتریت روماتوئید نسبت به افراد سالم بیشتر است لذا انجام مطالعاتی با تعداد نمونه بیشتر در این مورد توصیه می شود.