تاثیر تغییر وضعیت بدن و خروج زودتر از موعد از بستر بر میزان کمردرد و خون ریزی پس از کاتتریسم تشخیصی قلبی

بیماری های قلبی عروقی به عنوان شایع ترین بیماری جدی در اغلب جوامع محسوب می شود. کاتتریسم قلبی یک روش تشخیصی معمول جهت بیماری های عروق کرونر است. فعالیت بیماران بعد از این روش کار به علت خطرات بالقوه عوارض عروقی محدود می گردد و به طور معمول بیماران به مدت 24-8 ساعت پس از کاتتریسم استراحت در تخت در وضعیت خوابیده به پشت دارند. این پژوهش با هدف تعیین میزان تاثیر تغییر وضعیت بدن و خروج زودتر از موعد از بستر بر میزان کمردرد و خون ریزی پس از کاتتریسم صورت گرفته است.
در این مطالعه نیمه تجربی، 90 بیمار تحت کاتتریسم بستری در بخش بعد از کاتتریسم بیمارستان شریعتی در ماه های اردیبهشت و خرداد 87 با نمونه گیری آسان وارد مطالعه شدند. ابتدا بیماران گروه آزمون و سپس بیماران گروه شاهد انتخاب شدند. بیماران گروه شاهد به مدت 24-8 ساعت در وضعیت خوابیده به پشت و زاویه سر تخت صفر درجه قرار می گرفتند و کیسه شن 8 ساعت بر روی اندام مبتلا قرار داشت. بیماران گروه آزمون در ساعت اول خوابیده به پشت و زاویه سرتخت 15 درجه، در ساعت دوم در زاویه 30 درجه و خوابیده به پشت و در ساعت سوم خوابیده به پشت و در زاویه 45 درجه قرار می گرفتند. در تمام مدت سه ساعت کیسه شن 2 کیلوگرمی بر روی اندام مبتلا قرار داده می شد و در پایان سه ساعت، بیمار مجاز به خوابیدن به پهلوی راست وچپ، طبق زاویه دلخواه (45-15 درجه) بود. بیماران در ساعت ششم از تخت خارج می شدند. شدت کمردرد و میزان خون ریزی در بدو ورود به بخش، 6ساعت و 24 ساعت بعد اندازه گیری شد. همچنین میزان خون ریزی جهت پیگیری طولانی تر 7روز بعد نیز مورد بررسی قرار گرفت.
بین دو گروه از نظر سن، جنس، میزان تحصیلات، شدت کمردرد و میزان خون ریزی در بدو ورود به بخش تفاوت معنادار آماری وجود نداشت. در مقاطع زمانی 6 و 24 ساعت پس از مطالعه در گروه آزمون شدت کمردرد کمتر از گروه شاهد بوده است (001/0p<) و در مقاطع زمانی ذکر شده و 7 روز پس از مطالعه هیچ کدام از افراد دو گروه دچار خون ریزی نشدند.
بر اساس یافته های تحقیق به نظر می رسد بیمار می تواند پس از کاتتریسم تشخیصی قلبی به صورت ایمن در تخت تغییر وضعیت دهد و زودتر از موعد (ساعت ششم) از تخت خارج شود.