بررسی اهمیت اقتصادی دیکروسلیازیس نشخوارکنندگان کوچک در استان آذربایجان شرقی

دیکروسلیازیس یکی ازآلودگی های انگلی علفخواران و انسان بوده و عمدتا فرم تحت درمانگاهی آن در نشخوارکنندگان ایران بسیار شایع است و خسارت اقتصادی غیرمستقیم و مستقیم زیادی به دلیل کاهش فراورده های دامی و ضبط کبد دامهای آلوده به هنگام بازرسی بهداشتی لاشه ها وارد می سازد.در این بررسی که به مدت یکسال در چهار کشتارگاه استان آذربایجان شرقی شامل: تبریز،میانه،بناب و ملکان به ترتیب واقع در مرکز، شرق و جنوب غربی این استان انجام گرفت، در مجموع، 2209 راس گوسفند و 301راس بز از نظرآلودگی کبد به دیکروسلیوم دندریتیکوم مورد بررسی قرارگرفتند. نمونه گیری به صورت تصادفی منظم انجام شد وداده های بدست آمده با استفاده از نرم افزار آماری، مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند و برای مقایسه آلودگی در گوسفند و بز از آزمون آماری مربع کای استفاده شد و بر اساس تعداد و وزن ضبط کامل و یا موضعی کبدهای مبتلا به دیکروسلیوم دندریتیکوم و ضبط کامل بعلت آلودگی با ترماتود اخیر و فاسیولا، اهمیت اقتصادی دیکرو سلیازیس تعیین گردید. ارتباط بین میزان آلودگی و نوع دام معنی دار بود بطوریکه میزان ابتلا در گوسفند32/29درصد و در بز 94/20درصد بود(0053/0= p).خسارت وارده با توجه به تعداد کبد های آزمایش شده و ضبط کامل و موضعی تعدادی از آنها به دلیل ابتلا به دیکروسلیوم دندریتیکوم (گوسفند=648 و بز=63)و دیکروسلیوم و فاسیولا(84عدد) با توجه به میانگین وزن یک کبد کامل(900گرم) و ارزش هر کبد 000/100ریال، مجموعا موجب حذف 5/549کیلوگرم پروتئین با ارزش از چرخه مصرف انسان و 000/950/54 ریال خسارت اقتصادی بود.با توجه به نمونه گیری از نواحی مختلف آذربایجان شرقی و ذبح سالیانه 408104 راس دام در سال 1385 در کشتارگاه های این استان و تعمیم وزن و ارزش ریالی کبدهای ضبط شده به کل ذبح سالانه833/27 کیلوگرم کبد ضبط و000/300/783/2ریال خسارت تقریبی وارد شده می باشد.