مقایسه اثرات پماد موضعی کالاندولا و عصاره آبی صمغ گیاه انزروت (Astragalus fasciculifolius) بر التیام زخم های ایجاد شده در پوست خرگوش

در کتب پزشکی باستانی ایران از جمله قانون در طب شیخ الرئیس ابوعلی سینا، ترکیبات گیاهی مختلفی برای التیام زخم پیشنهاد شده است. در این مطالعه اثر التیامی صمغ گیاه انزروت (کنجده) به لحاظ هیستوپاتولوژیک با پماد موضعی کالاندولا مورد مقایسه قرار گرفته است. سه گروه پنج تایی از خرگوش های بالغ با شرایط تقریبا یکسان، انتخاب شده و روی پوست ناحیه پشت هر یک زخمی به قطر تقریبی cm1 ایجاد گردید و در کل دوره های زمانی التیام منطبق بر روزهای 3، 7، 14 و 28 در نظر گرفته شد. گروه اول با صمغ گیاه انزروت و گروه دوم با کالاندولا تیمار شده و گروه سوم(شاهد) دارویی دریافت نکرد. معیار ارزیابی بر مبنای فاکتورهای انقباض زخم، میزان تشکیل بافت گرانوله و بروز یا عدم بروز عفونت ثانویه و نیز رتبه بندی این فاکتورها با نمادهای I و II و III تعیین شد. در گروه اول (صمغ انزروت) روند التیام از ابتدا تا انتهای دوره رضایتبخش بود و بخصوص در ابتدا نسبت به دو گروه دیگر پیشرفت بهتری داشت. در گروه دوم(کالاندولا) روند التیام زخم ها در هفته اول حتی نسبت به گروه سوم (شاهد) نیز کندتر بود، اما پس از آن تسریع شد. نتیجه اینکه صمغ انزروت دارای اثر التیامی مناسبی از ابتدا تا آخر دوره است. در نهایت، مقایسه روند التیام در دو گروه اول و دوم به لحاظ کمی(زمان نهایی دوره التیام) و کیفی(میزان تشکیل بافت گرانوله، میزان انقباض، رویش مجدد مو در موضع) تقریبا در یک سطح، ارزیابی گردید.