تاثیر همزمان تزریق داخل ویتره ای تریامسینولون استوناید و پان رتینال لیزر فوتو کواگولاسیون بر روی ادم ماکولای دیابتی و رتینوپاتی پرولیفراتیو دیابتی

رتینوپاتی دیابتی و ادم ماکولای دیابتی از علل مهم کاهش بینایی شدید است. هدف از مطالعه حاضر ارزیابی تاثیر تزریق داخل ویتره تریامسینولون استوناید همزمان با پان رتینال لیزر فوتوکواگولاسیون بر روی ادم ماکولای دیابتی و رتینوپاتی پرولیفرایتو دیابتی از نوع پرخطر می باشد.
این تحقیق در یک کار آزمایی بالینی از مرداد 1386 تا مرداد 1387، بر روی 50 بیمار دیابتی که به طور همزمان مبتلا به رتینوپاتی دیابتی پرولیفرایتو از نوع پرخطر و ادم ماکولای دیابتی دو چشمی بودند انجام شد. برای گروه 1 تزریق داخل ویتره ای تریامسینولون استوناید(4 میلی گرم)، پان رتینال فوتوکواگولاسیون و فوتوکواگولاسیون ماکولا (چشم راست) و گروه 2 تحت پان رتینال فوتوکواگولاسیون و فوتوکواگولاسیون ماکولا (چشم چپ) قرار گرفتند. معاینات کامل چشمی، اندازه گیری حدت بینایی، فشار داخل چشمی و OCT (Optical Coherence Tomography) در ابتدای مطالعه و طی پیگیری های 2 و 6 ماهه و آخرین معاینه (9 الی 12ماه) صورت پذیرفت.
در ماه دوم بعد از تزریق، میانگین حدت بینایی تصحیح شده در گروه 1 به میزان 33/0 35/0 و در گروه 2 به میزان 28/0 47/0. (137/0=P) بود. میانگین ضخامت مرکز ماکولا در گروه 1 درماه های 2، 6 و 12-9 نسبت به گروه دوم (91/73 ± 38/257 در مقابل 380/110± 81/341، 0005/0> P)، (54/120 ± 41/280 در مقابل 63/119 ± 86/377، 0005/0 >P) و 47/97 ± 19/311 در مقابل 53/123 ± 62/369) بودند.
تزریق داخل ویتره تریامسینولون استوناید همراه با پان رتینال فوتوکواگولاسیون لیزری می تواند یک روش درمانی موثر در درمان ادم ماکولا و رتینوپاتی دیابتی پرولیفراتیو باشد.