واقع گرایی مستلزم عام گرایی است

در این مقاله می کوشیم تا دلیلی له موضع عام گرایانه در وادی اخلاق اقامه گردد. لازمه ی این مدعا این خواهد بود که تلقی خاص گرایانه درباره ی چگونگی رفتار یک خصوصیت اخلاقی مربوط در سیاق های گوناگون ناموجه است.
بر خلاف عام گراها، خاص گراها ایده ی کل گرایی را پذیرفته اند مبنی بر این که چگونگی مشارکت یک خصوصیت اخلاقی در سیاق های مختلف، کاملا وابسته به سیاق است.
برای نقد این موضع در ابتدا باید توضیح داده شود که به چه معنایی خاص گرا و عام گرا هر دو واقع گرایند. پس از آن با وام گرفتن مفاهیمی هم چون "توان علی" و "قابلیت" از فلسفه ی علم، نشان داده خواهد شد که واقع گرایی در دو وادی علم و اخلاق مستلزم ذره گرایی و عام گرایی است.