بررسی کیفیت آب شرب مصرفی در اتوبوس های بین شهری کرمان درنیمه اول سال 1387

ارتقاء سطح سلامت و بهداشت جامعه بدون دست یابی به آب آشامیدنی سالم میسر نیست. آب مصرفی برای شرب، علاوه بر کیفیت شیمیائی مطلوب، بایستی از نظر بهداشتی نیز مناسب باشد. در مناطقی که از آب لوله کشی استفاده می شود به علت وجود کلر آزاد باقی مانده درجه اطمینان کافی برای عدم آلودگی میکروبی آب وجود دارد. در برخی موارد، که آب از یک مخزن به مخزن دیگر منتقل می شود به علت مواجهه با شرایط ناخواسته، احتمال آلودگی ثانویه کنترل نشده وجود دارد. یکی از این موارد استفاده از آب برای شرب در وسایل حمل و نقل عمومی از جمله اتوبوسهای مسافربری است. در صورت آلوده بودن این آب، خطر جدی اشاعه بیماری های منتقله توسط آب آلوده وجود دارد. این مطالعه به منظور بررسی کیفیت بهداشتی آب شرب مصرفی در اتوبوس های بین شهری شهر کرمان در مدت شش ماهه اول سال 87 انجام گرفته است.
این پژوهش یک مطالعه توصیفی- مقطعی بوده و تعداد نمونه ها 84 نمونه بود. کل کلیفرم، کلیفرم مدفوعی، کدورت، کلر باقیمانده، pH و دما مورد اندازه گیری قرار گرفت. کلیه آزمایشات با استفاده از روش های استاندارد مندرج در کتاب روش های استاندارد برای آزمایش آب و فاضلاب انجام گرفت. داده های بدست آمده در محیط MINITAB تجزیه و تحلیل گردید.
نتایج نشان داد که در45% موارد کل کلیفرم و در 35% موارد کلیفرم مدفوعی مثبت، میزان کدورت در5/42%موارد NTU3، در25/46% موارد NTU4 و در25/11% موارد NTU5 بود. در 75/73% موارد میزان کلر باقیمانده صفر بود.
دامنه دما و pH در تمام نمونه ها به ترتیب در گستره ای بینC0 16-10 و 8-7 قرار داشت. در مجموع کیفیت میکروبی آب مورد استفاده در اکثر موارد غیر قابل شرب تشخیص داده شد.
مقایسه نتایج حاصل از این تحقیق با مطالعات مشابه انجام شده در کرمانشاه در سال 76، در اصفهان در سال 83، در بندر عباس در سال 83 و در مشهد درسال 85 نشانگر میزان بالای آلودگی به کل کلیفرم ها در اتوبوس های بین شهری کرمان نسبت به شهرهای مشهد، اصفهان و بندر عباس می باشد. ولی شاخص کل کلیفرم ها در کرمانشاه رقم بالاتری را نسبت به کرمان نشان می دهد. میزان آلودگی به کلیفرم مدفوعی در آب شرب مصرفی اتوبوس های بین شهری کرمان نسبت به کرمانشاه و مشهد پایین و نسبت به اصفهان و بندر عباس بالاتر می باشد.