پاسخ سیستم دفاعی آنتی اکسیدان مغز موش صحرایی به دوزهای حاد پاراکسون

اثرات سمی برخی از ارگانوفسفره ها از طریق تولید رادیکالهای آزاد و اختلال در سیستمهای آنتی اکسیدان بدن است. پاراکسون یکی از سمیترین ارگانوفسفره ها است که محصول متابولیسم اکسیداتیو پاراتیون میباشد. هدف از این مطالعه بررسی اثر پاراکسون بر سیستم آنتی اکسیدانت مغز موش صحرایی میباشد.
مطالعه حاضر یک مطالعه تحقیقاتی میباشد. در شروع کار موشهای آزمایشگاهی نر نژاد ویستار بهطور تصادفی به 4 گروه (در هر گروه 7 نفر) تقسیم شدند: گروه کنترل و سه گروه آزمایش که دوزهای مختلف پاراکسون (mg/kg 1-3/0) را به صورت داخل صفاقی دریافت کردند. 24 ساعت پس از تزریق حیوانات با اتر بیهوش و بافت مغز جدا گردید. بعد از هموژنه کردن بافت کلیه، فعالیت آنزیمهای سوپر اکسید دیسموتاز (SOD)، کاتالاز (CAT)، گلوتاتیون S- ترانسفراز (GST) و لاکتات دهیدروژناز (LDH) و همچنین غلظت گلوتاتیون (GSH) و مالون دی آلدیید (MDA) توسط روش های بیوشیمیایی تعیین شد. این مطالعه برگرفته از یک پایاننامه دانشجویی میباشد.
فعالیت آنزیمهای SOD و CAT و GST مغز به دنبال تجویز پاراکسون در دوزهای بالاتر از mg/kg 3/0و فعالیت آنزیم LDH در هر سه دوز در مقایسه با کنترل به طور معنی داری افزایش می یابد، درحالیکه میزان گلوتاتیون مغز در این دوزها به طور معنی داری کاهش می یابد. میزان MDA تغییر معنی داری را نشان نمیدهد.
تجویز پاراکسون باعث القا تولید رادیکالهای آزاد و استرس اکسیداتیو میشود. افزایش فعالیت آنزیمهای آنتی اکسیدانت نشاندهنده فعال شدن سیستم دفاعی سلول جهت خنثی سازی رادیکالهای آزاد و تخلیه سطح گلوتاتیون ناشی از نارسایی سیستم دفاعی آنتی اکسیدانت سلول در مقابله با رادیکالهای آزاد است.