کاوشی در آموزش پزشکی اسلامی و نوین

این مقاله به بررسی اجمالی، پیرامون مولفه های آموزش پزشکی در دو حیطه ی تاریخی پرداخته و ضمن جریان شناسی نوع تفکر رایج در هریک از آنها؛ روش های مختلف آموزش پزشکی را بررسی نموده است. با توجه به تغییرات و چرخشهایی که در عرصه ی متدولوژی تفکر علمی در طی قرون اخیر، از رویکرد«کل گرا» به رویکرد «جزء گرا» یا استقرایی، پدید آمده است. بدیهی است که درروش ها و نحوه ی آموزش علوم تجربی و کار بردی نیز تغییراتی به وجود آید. تامل همراه با پایبندی به روش ها و آداب مالوف در آموزش پزشکی اسلامی، ضمن استفاده از سیستمهای آموزشی نوین، مانند آموزش مبتنی بر شایستگی؛ شاید محصول مبارک تعامل این دو نوع آموزش باشد، ضمن آنکه در طی مقاله اشارتی به تاریخ علم طب در اسلام و ایران، به نحو گذرا گردیده است تا در جهت احیاء روحیه ی خودباوری علمی در نسل فرهیخته وجوان کشورمان، گامی موثر برداشته باشد.