بررسی وضعیت اجرای قانون ممنوعیت استعمال دخانیات در اماکن عمومی (رستوران ها) شهر تهران در سال 1388

به وجود آوردن اماکن عاری از دود دخانیات به منظور حمایت از افراد غیرسیگاری ضروری است و همچنین انگیزه ترک را برای افراد سیگاری فراهم می کند. با توجه به قانون ممنوعیت مصرف دخانیات در اماکن عمومی در کشور از سال های قبل و در نظر گرفتن اینکه در عمل اجرای آن ضعیف است بر آن شدیم تا این وضعیت را در شهر تهران بررسی نماییم.
این مطالعه به صورت مقطعی توصیفی در سال 88 انجام گردید. بعد از تقسیم نقشه جغرافیایی تهران به 3 منطقه شمال، مرکز و جنوب در هر منطقه 10 نقطه تصادفی انتخاب گردید و پرسشگری به روش دستیابی آسان پس از مراجعه به آن آدرس به سمت راست تا حصول تعداد مورد نظر انجام گردید. شاخص های اندازه گیری شده شامل وجود هشدار ممنوعیت مصرف و زیرسیگاری و محل مصرف سیگار، نحوه برخورد با مصرف سیگار از طریق پرسشگری و مشاهده برآورد گردید.
458 رستوران و خوراک سرا مورد بررسی قرار گرفت. در 60 مورد (13%) علامت ممنوعیت استعمال دخانیات در اماکن عمومی دیده نشد. در 140 مورد (30%) زیر سیگاری و در 54 مورد (12%) محل مخصوص استعمال دخانیات وجود داشت. در 132 مورد (29%) متصدی هیچ واکنشی دربرابر مصرف سیگار در رستوران ندارد. تمامی موارد از قانون ممنوعیت دخانیات در اماکن عمومی آگاهی دارند. بیش از 50% موارد آن را سودمند می دانند و در 106 مورد (23%) اجرای آن را باعث افزایش مشتری خود می پندارند. از نظر آماری رابطه معنی داری بین محل و سال فعالیت با اجرای قانون فوق دیده نشد ولیکن رابطه معنی داری بین وضعیت علامت منع مصرف دخانیات با نحوه برخورد با فرد سیگاری و افزایش مشتری دیده شد. (p=0.000) با اینکه سال ها از وجود این قانون می گذرد اجرای آن را به طور کامل نمی بینیم و این لزوم و اهمیت نظارت بر حسن اجرای قانون را نشان می دهد.