ارزیابی عملکرد سیستم اکولوموتور در بیماران مبتلا به پارکینسون ایدیوپاتیک

پارکینسون شایع ترین بیماری تخریبی سیستم عصبی مرکزی محسوب می شود. در این بیماری علاوه بر اختلالات عصبی - عضلانی، ناهنجاری هایی نیز ممکن است در سیستم اکولوموتور بیماران مشاهده گردد. ارزیابی عملکرد سیستم اکولوموتور دید روشنی را نسبت به وضعیت تعادلی افراد مورد ارزیابی فراهم می کند و می تواند به عنوان ابزار مناسبی جهت سنجش میزان اختلالات حرکتی در نظر گرفته شود. هدف از این پژوهش، ارزیابی دقیق سیستم اکولوموتور در بیماران پارکینسون ایدیوپاتیک بود تا با شناخت بیشتر مکانیسم های درگیر در این اختلال، طراحی و هدایت برنامه های توانبخشی به منظور افزایش کیفیت زندگی و ایجاد شرایط بهتر برای آنها ممکن گردد.
این پژوهش از نوع مقطعی - تحلیلی بود که طی آن 30 فرد مبتلا به بیماری پارکینسون ایدیوپاتیک (18 مرد و 12 زن) و 30 فرد طبیعی (20 مرد و 10 زن) در محدوده سنی 70-35 سال مورد مطالعه قرار گرفتند. در این مطالعه شاخص های بهره و فاز حرکات تعقیب آرام چشم (در جهات افقی و عمودی) در سرعت 0.2 هرتز برای کلیه شرکت کنندگان ثبت گردید. برای مقایسه بهره و فاز بین دو گروه مورد مطالعه از آزمون های تی مستقل و من ویتنی (در موارد توزیع غیر نرمال داده ها) استفاده شد. تجزیه و تحلیل اطلاعات با استفاده از نرم افزار SPSS 15 صورت پذیرفت.
میانگین بهره تعقیب آرام در افراد طبیعی به جز در وضعیت تعقیب آرام افقی چشم راست به طور معناداری بیشتر از بیماران مبتلا به پارکینسون بود (p<0.05). همچنین، میانگین فاز تعقیب آرام در بیماران پارکینسون ایدیوپاتیک به جز در وضعیت تعقیب آرام افقی چشم راست به طور معناداری بیشتر از افراد طبیعی به دست آمد (p<0.01).
وجود اختلالات اکولوموتور در بیماران مبتلا به پارکینسون ایدیوپاتیک در هر دو حالت ارایه محرکات به صورت افقی و عمودی می تواند نشان دهنده کاهش کنترل دوپامینرژیک در این بیماران باشد.