خصوصیات دموگرافیک و یافته های آزمایشگاهی بیماران مشکوک به زخم سالک شهر مشهد 1385

یکی از کانونهای لیشمانیوز جلدی، شهر مشهد می باشد که در سالهای اخیر اپیدمی های کوچکی از آن گزارش کرده اند. این پژوهش در بیماران مبتلا به لیشمانیوز جلدی و با هدف بررسی وضعیت اپیدمیولوژیک بیماران شهر مشهد و تعیین ضریب توافق بین دو روش تشخیصی لام وکشت انجام شد.
در این مطالعه توصیفی-تحلیلی مقطعی 73 بیمار که دارای زخمهای مشکوک به سالک که به درمانگاه آب و برق شهر مشهد در سال 1385 مراجعه کرده بودند به صورت سرشماری انتخاب گردیدند. برای هر بیمار پرسشنامه ای حاوی اطلاعات دموگرافیک مانند سن وجنس و محل سکونت و نیز اطلاعات بالینی مانند شکل، نوع، تعداد، اندازه و محل زخم، سابقه ابتلای قبلی، وجود اسکار، محل وتعداد اسکار تکمیل گردید. بعد از ضدعفونی کردن زخم این بیماران برای جداسازی انگل مقدار کمی از ترشحات زخم برداشت شد، ازنمونه زخم لام مستقیم تهیه و با روش گیمسا رنگ آمیزی شد. نمونه دیگری از زخم برای کشت در محیط کشت دی فازیک N.N.N تهیه و نمونه ها در c o 24 انکوبه گردید و محیط کشتها هر 2-3 روز یک بار از نظر رشد انگل بررسی شد.
از 73 بیمار مراجعه کننده 9/47% زن و 1/52 % مرد بودند. بیشترین و کمترین مراجعه کننده به ترتیب در گروه سنی 11-20 سال4 /42 % و بالای 20 سال 2/19% بود. بیشتر بیماران دارای ضایعه در صورت 8/38 %، دست 9/32% و سایر نقاط بدن3/28 % بود. 2/56% بیماران دارای یک ضایعه، 4/42% دارای دو و 4/1% دارای بیش از 3 ضایعه بودند. 9/84% بیماران دارای زخم خشک و 1/15 % دارای زخم مرطوب بودند. 7/13 % دارای اسکار بجا مانده از ابتلای قبلی بودند. میزان ضریب توافق دو روش اسمیر و کشت 82% بود.
طبق نتایج این مطالعه میزان توافق دو روش لام و کشت در نتایج مثبت و منفی بالاست بنابراین در صورت کمبود هزینه می توان از لام به جای کشت استفاده نمود.