شبیه سازی دبی رودخانه کارون توسط طرحواره سطح OSU به شکل جفت نشده و جفت شده با مدل SIMTOP

طرحواره های پارامترسازی سطح تبادل تکانه، جرم و انرژی بین سطح و جو را برآورد می کنند. رواناب از مهم ترین مولفه های چرخه آبی طرحواره های سطح است که برآورد آن به دلیل وابستگی به بارندگی، رطوبت خاک و توپوگرافی که به شدت با زمان و مکان تغییر می کنند مشکل است. در این مقاله طرحواره سطح OSU، که در آن رواناب با تابع توزیع احتمال ظرفیت نفوذ خاک پارامتر می شود، و مدل جفت شده OSU-SIM، که رواناب را با تابع توزیع احتمال شاخص توپوگرافی پارامتر می کند، مورد بررسی قرار می گیرد و دبی های شبیه سازی شده از این دو روش متفاوت در سه زیرحوضه رودخانه کارون، شامل زیرحوضه های فارسیات، حرمله و سوسن، مقایسه می شود. برای اجرای طرحواره سطح OSU-SIM دو پارامتر واسنجی، یعنی پارامترهای میرایی و آهنگ بیشینه رواناب زیرسطحی، در دوره واسنجی (دسامبر 2005) با در نظر گرفتن بالاترین کارایی مدل در حوضه کارون برآورد شد. دبی شبیه سازی شده با طرحواره سطح OSU-SIM در دوره اعتبارسنجی (ژانویه 2006) در هر سه زیرحوضه ضریب کارایی بزرگ تر و اریبی و قدر مطلق میانگین خطاهای کوچک تری را نسبت به OSU نشان می دهد. بررسی ضریب همبستگی و انحراف معیار نرمال شده رواناب شبیه سازی شده و مشاهده شده در هر سه زیرحوضه مورد بررسی در دوره اعتبارسنجی مدل، بیانگر برتری طرحواره سطح OSU-SIM نسبت به طرحواره سطح OSU است. به کار بردن داده های ارتفاعی با توان تفکیک پایین برای محاسبه شاخص توپوگرافی موجب کاهش کارایی مدل و افزایش قدر مطلق میانگین خطاها در شبیه سازی دبی در طرحواره سطح OSU-SIM می شود.