مطالعه لیشمانیوز احشایی در سگهای بعضی از مناطق ایران و اهمیت بهداشتی آن

در این بررسی که از سال 1375 تا 1379 انجام گردید، جمعا از 613 قلاده سگ صاحبدار بعضی از مناطق اندمیک شهرستانهای مشکین شهر از استان اردبیل و دشتی از استان بوشهر خونگیری گردید و به روش های سرولوژی آگلوتیناسیون مستقیم (DAT) و الیزا (ELISA) مورد آزمایش قرار گرفتند که به ترتیب 6.7) 41 درصد(و 10.3) 63 درصد(قلاده به روش های سرولوژی مذکور مثبت تشخیص داده شدند. علی رغم آنکه میزان عفونت لیشمانیای احشایی در سگهای نر بیش از سگهای ماده بوده است ولی این اختلاف از نظر آماری معنی داری نمی باشد (P<0.05). همچنین در این مطالعه 29 قلاده سگ ولگرد و صاحبدار که در داخل و یا مجاورت خانه هایی به سر می بردند که در سه سال گذشته در آنجا موارد لیشمانیوز احشایی انسانی تشخیص داده شده بودند. مورد کالبدگشایی قرار گرفتند که 16 قلاده 55.2) درصد(از آن سگها به روش های انگل شناسی و 22 قلاده 75.8) درصد(به روش آگلوتیناسیون مستقیم تشخیص داده شدند. در مجموع 12 قلاده 41.1) درصد(از سگهایی که کالبدگشایی شدند دارای علایم بالینی بودند. شایعترین تظاهرات بالینی ضایعات جلدی و کمترین آنها فلج اندام خلفی بوده است. در نمونه طحال پنج قلاده سگ مبتلا به لیشمانیوز احشایی که در محیطهای اختصاصی لیشمانیا کشت شده بودند، پروماستیگوت دیده شد که پس از تکثیر انبوه و انجام آزمایشهای بیوشیمیایی (ایزوآنزیم) و مولکولی (RAPD-PCR)، عامل بیماری با هر دو روش Leishmania infantum تعیین گردید