بررسی کیفیت بهداشتی هوای شهر تهران در سال 1387 با تکیه بر شاخص کیفیت هوا (AQI)

در دهه های اخیر شهر تهران بدلیل رشد بیش از حد جمعیت، افزایش بسیار زیاد وسایل نقلیه و نیز تجمع و تمرکز شدید صنایع با بحران های زیست محیطی گوناگون از جمله آلودگی هوا دست به گریبان است. بر این اساس پایش آلاینده ها و تعیین مستمر کیفیت هوای این کلان شهر به منظور تدوین برنامه های کنترل آن، ضروری به نظر می رسد.

در این تحقیق شاخص کیفیت هوا از طریق درون یابی بین غلظت آلاینده ها برای پنج آلاینده معیار یعنی CO، NO2، SO2، PM10، O3 هوای شهر تهران در سال 1387 محاسبه شد و بر مبنای جدول استاندارد کیفیت بهداشتی هوا در گروه های خوب، متوسط، غیر بهداشتی برای گروه های حساس، غیربهداشتی، بسیارغیربهداشتی و خطرناک طبقه بندی گردید.

نتایج این تحقیق نشان داد که در سال 1387، 43 روز کیفیت هوا از حد استاندارد سازمان حفاظت محیط زیست آمریکا کمتر شد و در323 روز دیگر از حد استاندارد (AQI >100) تجاوز کرده است که به ترتیب 40 درصد غیر بهداشتی برای گروه های حساس، 27 درصد بسیار غیربهداشتی و 21 درصد غیربهداشتی بوده است. در فصل تابستان، ازن و در فصل زمستان، منوکسیدکربن به عنوان آلاینده مسئول شناخته شدند. همچنین ماه های تیر و مرداد به ترتیب با میانگین شاخص های 204 و 214 آلوده ترین ماه های سال بودند.

مقایسه نتایج این تحقیق با مطالعات سنوات گذشته نشان داد که کیفیت هوای شهر تهران بهبود نیافته و در وضعیت بسیار وخیمی از نظر حفظ سلامتی افراد جامعه، بخصوص گروه های حساس قرار دارد.