بررسی تغییرات مکانی پارامتر لرزه خیزی b در ایران

در این مقاله تغییرات مکانی پارامتر لرزه خیزی b در گستره ایران از رابطه گوتنبرگ- ریشتر مورد مطالعه قرار گرفته است. به این منظور، بر اساس مطالعات به عمل آمده به وسیله محققان پیشین برای پهنه بندی زمین ساختی و لرزه زمین ساختی ایران، این گستره فعال و لرزه خیز به 5 پهنه ساختاری اصلی به نام های پهنه البرز-کپه داغ، پهنه آذربایجان، پهنه خاور- مرکز ایران، پهنه مکران، و پهنه زاگرس تقسیم شده است. سپس پارامتر لرزه خیزی b برای این 5 پهنه محاسبه شده و مورد تحلیل و تفسیر قرار گرفته است. نتایج به دست آمده نشان می دهد که در بین 5 زون یاد شده، بیشترین مقدار پارامتر لرزه خیزی b به پهنه زاگرس (28/1) و کم ترین مقدار این پارامتر نیز به پهنه خاور- مرکز ایران (84/0) تعلق دارد. افزون بر این، در این مقاله نقشه پربندی معرف تغییرات پارامتر b در ایران نیز ارائه شده است. با توجه به این نقشه می توان چنین گفت که بخش هایی از ایران همچون نواحی خاوری و مرکزی ایران نقش بلوک های پایدار لرزه ای را ایفا می کنند. به طور خلاصه می توان گفت نتایج این تحقیق گویای این واقعیت است که مطالعه تغییرات مکانی توزیع فراوانی- بزرگی زلزله ها می تواند در شناخت الگوی لرزه خیزی و همچنین ساختار زمین ساختی نواحی مختلف بسیار مفید واقع شود.