سندرم پای بی قرار در بیماران تحت همو دیالیز بیمارستان نهم دی تربت حیدریه سال 1386

سندرم پای بی قرار اختلال حرکتی نورولوژیک است که اغلب با شکایت خواب همراه می باشد. بیمارانی که از این سندرم رنج می برند تمایل شدید و غیر قابل کنترلی برای حرکت دادن پاها دارند. که معمولا به علت احساس ناخوشایندی است که هنگام بی حرکتی تشدید یافته و مانع خواب می گردد. تخمین زده می شود که 15-2 درصد مردم ممکن است سندرم پای بی قرار را تجربه کنند. سندرم پای بی قرار اولیه احتمالا منشا زنتیک و توارث دارد. علل ثانویه سندرم پای بی قرار شامل کمبود آهن، ضایعات عصبی، حاملگی می باشد هم چنین ممکن است ثانویه به مصرف بعضی داروها آشکار شود. تشخیص سندرم پای بی قرار براساس تاریخچه بیمار می با شد. بنابراین مطالعه ای با هدف تعیین فراوانی سندرم پای بی قراردر بیماران تحت همودیالیز بیمارستان نهم دی شهرستان تربت حیدریه انجام شده است.
یک مطالعه توصیفی تحلیلی است که بر روی 41 بیمار همودیالیز بیمارستان نهم دی تربت حیدریه انجام شد جمع آوری داده ها با استفاده از پرسشنامه و مصاحبه که شامل مشخصات دموگرافیک گروه خون، تعداد جلسات دیالیز، طول جلسه، سابقه بیماری زمینه ای و علائم سندرم پای بی قرار بود، انجام شد.
فراوانی سندرم پای بی قرار در جمعیت مورد مطالعه 1/17% است. اکثریت بیماران مبتلا به این سندرم را جنس مذکر 1/57% تشکیل می داد و 4/71% از بیماران مبتلا به این سندرم دچار آنمی بودند و بیشترین مشکل زمینه ای در این بیماران هیپرتانسیون با 9/42% بود و ارتباط معنی دار آماری بین ابتلا سندرم پای بی قرار و گروه خونی p=0.034 وجود داشت. اما ارتباط آماری بین این سندرم وکمبود آهن و سطح فریتین سرم و هماتوکریت و کفایت دیالیز دیده نشد.
در این مطالعه بر خلاف جمعیت عادی ارتباطی بین سندرم پای بی قرار و آنمی وجود نداشت و بیشترین مراقبت برای کاهش عوارض جسمانی سندرم پای بی قرار در بیماران دیالیزی انجام می شود در حالی که مطالعات آینده باید پاتوفیزیولوژی سطح BUN را در بروز سندرم پای بی قرار مورد بررسی قرار دهد.