تکینگی فناوری و پزشکی نمایی

بیماری دیابت یک بیماری متابولیک مزمن و شایعی است که حداقل صد میلیون نفر در جهان به آن مبتلا می باشند، اما شیوع بیماری در نقاط مختلف یکسان نمی باشد. در کشور ما بیش از دو میلیون نفر به این بیماری مبتلا می باشند. پیشرفت امکانات تشخیصی و درمانی در بیماران دیابتی با افزایش میزان بقا بیماران، بر میزان شیوع عوارض قلبی دو برابر، بیماری های کلیوی 17 برابر، بیماری های چشمی 25 برابر و کانگرن اندام ها 50 برابر افراد عادی ذکر گردیده است. طبق مطالعه ای که در آمریکا در سال 1999 منتشر شد، میزان بقای عمر قابل انتظار برای بیماران دیابتی 15-10 سال پایین‎تر از جمعیت عمومی می باشد(1). با توجه به اینکه عوارض دیابت در اکثر موارد در سالهای فعال زندگی، فرد را مبتلا می کند، لذا عواقب اجتماعی- اقتصادی فراوانی بدنبال دارد. روشن است که تشخیص و کنترل بیماری و عوارض حاد و مزمن آن، نیازمند صرفه هزینه های قابل توجهی از طرف بیماران و سیستم بهداشتی- درمانی جامعه می باشد. طبق محاسباتی که در سالهای اخیر در این زمینه در کشور ما صورت گرفته است و با توجه به افزایش سرسام آور این هزینه ها، روش های مختلفی برای کاهش هزینه های اقتصادی دیابت در جوامع مختلف جهان ارائه شده است. ما در این مقاله، مروری اجمالی بر این مطالعات داریم.