بررسی رابطه ی بین شیوه های فرزند پروری والدین با ارتکاب نوجوان به رفتارهای پرخطر بر اساس مقیاس کلونینگر

خانواده نخستین محیطی است که کودک در آن پرورش می یابد و در رفتار بعدی فرد فوق العاده مؤثر است. نوع تشویق ها، تنبیه و تحذیرها، بی اعتنایی ها و رفتارها در مراحل اولیه ی زندگی فرد آثاری برای دوره های بعدی در او بر جای می گذارد. هدف کلی این پژوهش، بررسی رابطه ی بین شیوه های فرزند پروری والدین با ارتکاب نوجوان به رفتار های پرخطر می باشد.
روش تحقیق این مطالعه، توصیفی از نوع همبستگی است. در این مطالعه شیوه های فرزند پروری آسان گیرانه، مقتدرانه و مستبدانه با استفاده از پرسشنامه شیوه های فرزند پروری والدین بامریند(Bamerind) و رفتارهای پر خطر با مقیاس های رفتارهای پرخطر کلونینگر(Cloninger) مورد سنجش قرار گرفتند. نوجوانان رده ی سنی 18-11 ساله ی شهر بندرعباس و والدین آنها به عنوان جامعه ی آماری تعیین شد و150 نفر به عنوان نمونه های آماری به طور تصادفی از بین آنها انتخاب شدند.
نتایج حاصل از یافته های تحقیق نشان داد که بین شیوه ی فرزند پروری آسان گیرانه والدین و خرده مقیاس یا(Sub Scale) اجتناب از آسیب درمقیاس رفتار پرخطر کلونینگر در سطح معناداری 035/0 و بین شیوه ی فرزند پروری دموکراتیک والدین و خرده مقیاس یا (Sub Scale)طهور و نوآوری درآزمون رفتار پرخطر کلونینگر در سطح معناداری 022/0 رابطه وجود دارد. همچنین شیوه ی فرزند پروری اقتدار– منطقی و خرده مقیاس یا(Sub Scale) پاداش اجتماعی در مقیاس رفتار پر خطر کلونینگر در سطح معناداری 027/0 نیز با هم رابطه دارند.
بین شیوه های فرزند پروری والدین و رفتارهای سازنده و مخرب فرزندان به دلیل نقش برجسته و با اهمیت والدین رابطه معنادار وجود دارد. لذا آگاه ساختن والدین و ارائه ی آموزش های خانواده جهت پرورش افراد سالم در جامعه از اهمیت بسیار بالایی برخوردار است و سازمان های ذیربط می بایست در این زمینه نقش فعال تری ایفا نمایند.