شناخت آسایش بیوکلیماتیک انسانی در حوضه شهرک ماسوله گیلان

برای تعیین ماه های آسایشی در حوضه شهرک ماسوله به منظور انجام بهینه فعالیت های طبیعت گردی نیاز به سنجش عناصر اقلیمی نظیر درجه حرارت، رطوبت نسبی، سرعت باد و ساعات آفتابی است روش هایی مانند گیونی، اولگی، ترجونگ، کلیمو گرام برت –لنکستر، بیکر و مخدوم برای تعیین محدوده های زمانی و مکانی آسایش زیست اقلیمی به صورت متمرکز، غیرمتمرکز در نواحی کوهستانی مختلف کار شده است هدف تحقیق حاضر، شناخت محدوده های زمانی و مکانی مناسب استفاده از شرایط کوهستانی شهرک ماسوله در چارچوب آسایش زیست اقلیمی و مدیریت یکپارچه مناطق کوهستانی است.روش کار به صورت تحلیلی- کاربردی به همراه عملیات میدانی با استفاده از داده های اقلیمی، دما، رطوبت نسبی، شیب زمین، مقدار آب، جنس زمین و ساعت آفتابی بوده است. نتایج تحقیق نشان دادکه بهترین زمان برای ورود و اقامت طبیعت گردان (گردشکر ها) به منطقه مورد مطالعه اردیبهشت، خرداد، تیر، مرداد و شهریور و تا حدودی مهر ماه می باشد که در این مواقع از سال شرایط آسایشی در ناحیه مهیا است. همچنین از لحاظ مناسب ترین نواحی برای اقامت وفعالیت های طبیعت گردی و ورزشهایی نظیر ماهی گیری، دامنه نوردی، کوه نوردی شهرک تاریخی ماسوله و اطراف آن تا ییلاقات للندیز،لارچشمه، اشکلیت، میلرزان، خواجه خونی، پلنگ بیشه و امامزاده هاشم و امامزاده ابراهیم، حداکثر تا ارتفاع 1300 متری اطراف شهرک ماسوله می باشد وروش تجربی بیکر و مخدوم نسبت به سایر روش ها از کارایی بیشتری برخوردار می باشند.