مطالعه مورفوپاتولوژیک ادنوکارسینوم ریوی گوسفند وقوع یافته به طور طبیعی در گوسفند در استان فارس، ایران

آدنوکارسینوم ریوی گوسفند یک تومور ریوی واگیردار و انتقال پذیر گوسفند مشابه کارسینوم برونکیولو-آلوئولر ریوی انسان می باشد. در مطالعه حاضر، 9400 ریه ی متعلق به گوسفندان کشتار شده در استان فارس، ایران مورد بررسی مورفوپاتولوژیک قرار گرفت و ادنوکارسینوم ریوی گوسفند در 21 ریه (22/0%) تشخیص داده شد. میزان فراوانی ابتلای لوب های مختلف ریوی شامل لوب راسی (62%)، لوب قلبی (33%)، لوب میانی (33%)، لوب دیافراگماتیک (62%) و لوب ضمیمه (5%) مشخص گردید. در 12 ریه شکل کلاسیک بیماری به صورت توده های سفت و سفید مایل به خاکستری به طور عمده در لوب های قدامی شکمی همراه با سطح مقطع مرطوب و وجود مایع کف آلود در مجاری هوایی مشاهده شد. در 9 ریه شکل آتیپیک بیماری به صورت ندول های کوچک با مرز مشخص اطرافی به طور عمده در لوب های دیافراگماتیک همراه با سطح مقطع خشک و نبود یا مقدار کم مایع در مجاری هوایی مشاهده شد. در هر دو شکل بیماری تغییرات هیستوپاتولوژیک تقریبا مشابه تشخیص داده شد و شامل رشد آسینی یا پاپیلری سلول های توموری بافت پوششی الوئول ها و پرولیفراسیون پولیپ مانند بافت پوششی برونشیولی بود. مقادیر متغیری بافت همبند، کانون های میکسوماتوز و نفوذ لنفوسیت ها و پلاسماسل ها در بافت بینابینی نواحی مبتلا و تعداد زیادی ماکروفاژهای الوئولی در الوئول های نواحی مجاور مشاهده شد. هیچگونه ضایعه متاستاتیک در عقده های لنفاوی ناحیه ای یافت نشد. یافته های این مطالعه نشان می دهد اشکال کلاسیک و آتیپیک بیماری مراحل مختلف یک بیماری بوده و دو بیماری مجزا محسوب نمی شوند.