بررسی کارآیی روش های تحلیل تکنیکی در بورس اوراق بهادار تهران

به طور کلی «تحلیل تکنیکی» به مجموعه ای از قوانین معاملاتی اطلاق می شود که با بررسی روند گذشته ی قیمت ها، سعی در پیش بینی روند آینده ی قیمت ها دارند. با توجه به گستردگی و تعدد روش های تحلیل تکنیکی و در نظر گرفتن این نکته ی کلیدی که تمام روش های تکنیکی در تمامی بازارها و در کلیه ی شرایط، نمی توانند کارآیی مطلوبی داشته باشند و طراحان هر روش، موقعیت بازار مورد بررسی خود را برای طراحی تکنیک پیشنهادی خود در نظر گرفته اند؛ در این مقاله سعی شده است به بررسی سودآوری قواعد تحلیل تکنیکی متداول و شناخت پارامترهای مطلوب این قواعد در بازار بورس تهران، پرداخته شود. در این مطالعه با بررسی 46 قاعده ی معاملاتی، شامل انواع میانگین های متحرک بلند مدت و کوتاه مدت، حدود حمایت و مقاومت، باندهای بولینگر، نوسانگر های استوکاستیک، شاخص قدرت نسبی و میانگین متحرک همگرایی/ واگرایی بر روی 22 شرکت پر معامله ی بورس تهران، مشاهده شده است که در میان آن ها شاخص میانگین های متحرک، از قابلیت پیش بینی مطلوب تری در بازار بورس تهران برخوردار است. همچنین، با توجه به پر نوسان بودن قیمت ها، قواعد معاملاتی کوتاه مدت، سود بیشتری را در مقایسه با قوانین بلند مدت تر، ایجاد کرده اند. برای انجام تست های آماری، با توجه به نرمال نبودن سری بازده ها، از تکنیک استفاده شده است. در نهایت، باید توجه کرد که این نتایج، به معنی رد کلی روش های دیگر مورد بررسی نیست و این مطالعه، صرفا حالت کلی قوانین را در نظر گرفته است.