توجیه سرمایه گذاری در فناوری پیشرفته تولید: پژوهشی در شرکتهای ایرانی

محیط تجارت و تولید در دو دهه گذشته تغییرات عمده ای را شاهد بوده است. شرکت ها از روش های اتوماسیون برای تولید محصولات خود در جهت بهبود کیفیت و روبرو شدن با رقابت استفاده می کنند. انتظار این است که همگام با تغییرات در صنعت و تجارت، سیستم حسابداری مدیریت که بر کنترل و تحلیل تصمیم های مدیریت تمرکز دارد نیز بتواند با این تغییرات سازگار و آنها را حمایت و تشویق کند. اما، بسیاری از نویسندگان ادعا دارند که سیستم های حسابداری مدیریت نتوانسته اند به راهکارهای مناسب تولید و تجارت نوین کمک کنند. حتی، برخی ادعا می کنند که سیستم های حسابداری مدیریت به عنوان عامل بازدارنده سرمایه گذاری در فناوری تولید و بهره وری عمل کرده اند. زیرا تکیه بیش از حد مدیران عملیاتی بر اطلاعات مالی کوتاه مدت و حذف سایر اطلاعات کیفی می تواند آنها را وادار کند که به جای بهبود واقعی عملیات به بهبود در اعداد گزارش های حسابداری بپردازند.
این تحقیق، از طریق تجزیه و تحلیل اطلاعات گردآوری شده از 101 شرکت تولیدی ایرانی، از صنایع مختلف و اندازه های مختلف، معیارهای توجیه سرمایه گذاری در فناوری پیشرفته تولید را مورد بررسی و مطالعه قرار داده است. یافته های این تحقیق نشان می دهد که معیارهای کیفی (غیرمالی) نظیر؛ توانایی تولید، کیفیت محصول، رقابت و قابلیت فناوری بیش از معیارهای کمی (مالی) نظیر؛ نرخ بازده حسابداری، نرخ بازده داخلی و خالص ارزش فعلی با توجیه سرمایه گذاری همبستگی دارند.