نقش خود ارزشیابی در تربیت پیوسته مدرسان

زمانی که از «خود آموزی» به عنوان گسترده ترین روش تعلیم و تربیت مدرس، در علم آموزش زبان، صحبت به عمل می آید، مساله خود ارزشیابی مدرس بیش از هر موقع در مسایل آموزشی روز قرار می گیرد. خود ارزشیابی یک راهبرد منطقی و موثر در امر تربیت پیوسته می باشد که امکان تشخیص روش های تکاملی را در فعالیتهای حرفه ای و درس، به وی می دهد. این تحقیق تفکری آموزشی را مطرح می کند که با در اختیار گذاشتن روش هایی به مدرس، او را در ارزشیابی کیفیت آموزشی، خود گردانی و هم چنین ارزشیابی شخصیت واقعی خود از طریق شناخت صحیح خود، یاری می دهد. از نظر وی، دستاوردهای خود ارزشیابی، در تربیت پیوسته او، بالاخص در شناخت و رفع نقاط ضعف آموزشی اش، غیرقابل انکار می باشند