تحلیلی از دریانورد نمادین و سفر خیالی وی

ساموئل تیلر کولریج نمادین ترین شاعر رمانتیک است. او با قدرت تخیل خلاقی که دارداز ایماژها وانگاره های آشفته چیزی نوین و نمادهایی را خلق می کند که دربرگیرنده عقاید فلسفی اوست. همین قوه تخیل است که به شاعر رمانتیک کمک می کند تا هر آنچه را که دیده و احساس کرده به خواننده اش انتقال دهد و با برگشت به مرحله حرکت و پویایی تنش درونی را حل کرده و ایستایی اش را پایان ببخشد. در شعر «دریانورد کهن» تاکید بر «رومانتی سیزم منفی» است: زمانی که شاعر به «دوره شک و تردید» پا نهاده، به نیکخواهی جهانی شک می کند و قادر به درک حقیقت و زیبایی آفریده های خداوند نیست. در تنهایی و با کمک قوه تخیل، شاعر توانایی درک حقیقت را پیدا می کند. در این مقاله سعی بر این است که شخصیت دریانورد کهن بررسی شده و مشخص گردد که او تا چه حد نماینده رمانتیسیزم بر اساس تعریف مورس پکام است. مراحل مختلفی که دریانورد کهن با آنها مواجه می شود و تغییرات روحی- روانی او از یک شاعر رمانتیک منفی گرا به مثبت گرا و تغییراتی که در دید او به جهان صورت می گیرد مورد مطالعه قرار خواهد گرفت. علاوه بر این بررسی، تاثیرات شخصیتی کولریج به عنوان یک شاعر رمانتیک بر آفریده ذهنی اش به شناسایی شخصیت دریانورد کهن بیشتر کمک خواهد کرد.