موانع و محرکهای بکارگیری فناوری اطلاعات در بیمارستان ها و مراکز بهداشتی درمانی

امروزه سازمانها دریافته اند که شیوه های سنتی دیگر پاسخگوی شرایط محیطی نیست و درصدد برآمده اند که با بهره گیری از فرصتهای بوجود آمده حاصله از رشد و گسترش فناوری و بخصوص فناوری اطلاعات، فعالیتهای خود را بازنگری و به صورت کارا و اثربخش طراحی نمایند. فناوری اطلاعات را می توان نقطه همگرایی الکترونیک و پردازش اطلاعات دانست. این همگرایی دوسویه ابزارهای جدیدی را برای گردآوری، ذخیره سازی، سازماندهی، انتقال و پردازش اطلاعات در اختیار انسان قرار می دهد. رشد روزافزون فناوری اطلاعات، بخش بهداشت و درمان را نیز همانند سایر بخشها تحت تاثیر قرار داده است. با این حال حتی در کشورهای توسعه یافته نیز استقرار و توسعه فناوری های اطلاعاتی در سطح مراکز بهداشتی درمانی آهنگی کندتر از سایر بخشها دارد. این امر ضرورت شناخت زیر ساختار مناسب جهت پیاده سازی این فناوری را در مراکز بهداشتی درمانی، مزایای حاصله از بکارگیری آن و تبیین موانع و اشکالات استقرار و استفاده از این فناوری را در این سازمانها ایجاب می نماید. در این مقاله که با استفاده از مطالعات کتابخانه ای و اینترنت به روش مروری انجام شد، سعی شده است علاوه بر بیان نقش و اهمیت فناوری اطلاعات در بیمارستانها و مراکز درمانی، محرکها و موانع استقرار و بکارگیری این فناوری ها در این سازمانها شناسایی شود و جهت رفع این موانع استراتژی ها و راهکارهای لازم پیشنهاد گردد. عمدتا مطالعات انجام شده نشان می دهد که دلایلی نظیر افزایش ارتقای کیفیت، کاهش خطاهای پزشکی و کاهش هزینه درمانی و افزایش دسترسی به خدمات محرکهای بکارگیری فناوری اطلاعات در بیمارستانها هستند و موانعی از قبیل موانع اقتصادی، موانع تکنولوژیکی، موانع انسانی، اجتماعی و موانع سیاسی از عمده موانع موجود بر سر راه استقرار و استفاده از فناوری اطلاعات در مراکز بهداشتی هستند. آن چه که مسلم است پیاده سازی و بکارگیری فناوری اطلاعات در بیمارستانها پتانسیل بالقوه بالایی جهت افزایش کیفیت خدمات، افزایش ایمنی بیمار، کاهش هزینه های اداری و بالینی و افزایش میزان رضایت مندی بیماران و کارکنان دارد. با این حال بکارگیری و استقرار این فناوری ها همواره با موانع و چالشهایی همراه بوده است.