پایش تغییرات خط ساحلی و لندفرم های ژئومورفولوژیکی خلیج فارس با استفاده از تکنیک سنجش از راه دور و سیستم اطلاعات جغرافیایی (مطالعه موردی: منطقه ساحلی عسلویه)

گسترش فعالیت های صنعتی کشورمان در سواحل جنوب ایران سبب شده که بخش هایی از لندفرم های ساحلی نابود گردد و تغییرات قابل توجهی در خط ساحلی ایجاد شود. سواحل شمالی خلیج فارس به دلیل دارا بودن ذخایر نفتی و گازی و همچنین ارتباط با آب های آزاد بیشتر از سایر سواحل ایران دستخوش تحولات شدید ژئومورفولوژیکی است. در این بخش ساحلی، ناحیه عسلویه از جمله مناطقی است که به دلیل گسترش تاسیسات نفتی در طی دهه اخیر تغییرات اساسی در ساختار ژئومورفولوژی آن رخ داده است. در این تحقیق با مقایسه بصری و نرم افزاری تصویر TM مربوط به سال 1990 میلادی و تصاویر ماهواره ای IRS سال های 2000، 2002، 2004 و 2006 به علاوه مشاهدات میدانی، تغییرات خط ساحلی و تغییرات لندفرم های ژئومورفولوژیکی منطقه ساحلی عسلویه به دست آمد. به منظور شناسایی وضعیت تغییرات محیطی رخ داده در منطقه مطالعاتی از متدها Change Detection وLow & High Position در محیط های نرم افزاری Erdass وArcGIS استفاده شده است. بر اساس نتایج به دست آمده، در منطقه مطالعاتی در طی بازه زمانی 16 ساله، میزان رسوب گذاری دو برابر نسبت به فرسایش افزایش داشته و تعادل چرخه رسوب گذاری و فرسایش به هم خورده است. میزان رسوب گذاری بیشتر به صورت دماغه های رسوبی در پشت سازه هایی که بخشی از آنها در آب پیش رفته اند، می باشد (اسکله ها و موج شکن ها). با بررسی دقیق تر منطقه ساحلی عسلویه در شمال خلیج فارس این نتایج به دست آمد که حدود 85 درصد از لندفرم های ژئومورفولوژیکی منطقه ساحلی در نتیجه ایجاد تاسیسات صنعتی و با تاثیر پذیری از این تحولات در نوار ساحلی تغییر ماهیت داده و تنها بخشی از خورها و باتلاق های بخش شرقی منطقه مطالعاتی به دلیل اینکه زیستگاه درختان حرا بوده و تحت حفاظت سازمان محیط زیست است، بدون تغییر باقی مانده است. تغییرات در بخش ساحلی عسلویه به صورت تخریب اشکال رسوبی شبیه دلتاها و دشت های سیلابی و رسوب گذاری به صورت دماغه ها و ایجاد باتلاق می باشد. در این تحقیق تکنیک سنجش از راه دور و سیستم اطلاعات جغرافیایی به عنوان ابزار مهمی برای تهیه داده ها و اطلاعات و تحلیل های فضایی بوده است.