تعیین بهترین روش زمین آمار جهت تخمین توزیع بارندگی با استفاده از GIS (مطالعه موردی: استان اصفهان)

انتخاب یک روش درون یابی بهینه برای تخمین ویژگی های یک منطقه موردی در نقاط نمونه گیری نشده نقش مهمی در مدیریت داده ها دارد. در این تحقیق، سه روش کریجینگ ساده، معمولی، یونیورسال و توابع پایه شعاعی جهت تخمین پارامتر میانگین بارندگی سالانه استان اصفهان مورد استفاده قرار گرفته است. بدین منظور ابتدا به ازای هر مدل، نیم تغییرنمای آن محاسبه و ترسیم شد. سپس با استفاده از روش ارزیابی متوالی (Cross-Validation)، ریشه متوسط مجذور خطاها و ضریب تعیین بین مقادیر مشاهده و تخمین زده شده (r2) خطای نقشه ها برآورد شد و از میان شانزده نقشه، یک نقشه به عنوان نقشه ی مناسب اختیار شد. نتایج به دست آمده نشان می دهد که برای درون یابی اطلاعات میانگین بارندگی سالانه روش های کریجینگ معمولی، کریجینگ ساده، توابع پایه شعاعی و کریجینگ یونیورسال به ترتیب دقت های بالاتری را در منطقه مورد مطالعه نشان می دهند. روش کریجینگ معمولی با مدل دایره ای مناسب ترین روش برای درون یابی اطلاعات مقادیر میانگین بارندگی سالانه از خود نشان داد.