اثربخشی مداخله رفتاری بر میزان تعارضات بین فردی، پاسخهای رفتاری و ادراک خودکارآمدی دانش آموزان با ناتوانی یادگیری

 این تحقیق به منظور بررسی تاثیر مداخله رفتاری بر کاهش تعارضات بین فردی دانش‌آموزان با ناتوانی یادگیری انجام شد. 

 جامعه آماری را کلیه دانش‌آموزان دختر و پسر پایه چهارم و پنجم ابتدایی دارای ناتوانی یادگیری که در سال تحصیلی 87 -86 در استان اصفهان مشغول به تحصیل بودند، تشکیل می‌دادند که از بین آنان، تعداد30 نفر به شیوه هدفمند انتخاب شدند و به طور تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل قرار گرفتند. گروه آزمایش به مدت 10 جلسه طی دو ماه و نیم به صورت هفتگی تحت مداخله رفتاری شامل آموزش مهارتهای ارتباط اجتماعی، شناخت و تنظیم هیجانات و دوست‌یابی، قرار گرفتند. ابزارهای اندازه‌گیری در این پژوهش، آزمون وکسلر، چک لیست ناتوانیهای یادگیری، آزمونهای خواندن، نوشتن و ریاضیات  و آزمون" موقعیتهای مبهم اجتماعی "برای سنجش تعارضات بین فردی بود. 

یافته‌ها:

 نتایج حاکی از آن بود که مداخله رفتاری به صورت معناداری تعارضات بین فردی گروه آزمایش را در مقایسه با گروه کنترل در مرحله پس‌آزمون و پی‌گیری، کاهش داده است.

 نتیجه‌ گیری:

با توجه به اینکه علاوه بر مشکل یادگیری، دانش‌آموزان مبتلا به ناتوانی یادگیری از لحاظ اجتماعی، آمار بالاتری از افسردگی، تنهایی و عزت نفس پایین را تجربه می‌کنند، با انجام مداخله فوق می‌توان به بهبود روابط بین فردی آنان کمک کرد