بررسی میزان برداشت ماهانه آب زیرزمینی در محدوده شبکه های عمده آبیاری زاینده رود

تقریبا دو سوم آب مورد نیاز حوضه آبریز زاینده رود که بالغ بر3500 میلیون مترمکعب می باشد از منابع آب زیرزمینی، خصوصا چاه ها، تامین شده و عمدتا برای آبیاری مصرف می شود. به علت خشکسالی های اخیر و کاهش آورد رودخانه زاینده رود تقاضای آب زیرزمینی افزایش یافته و این امر باعث افت شدید سطح آب زیرزمینی در اغلب دشت های این حوضه شده است. تحلیل آمار و اطلاعات هواشناسی و هم چنین چاهک های مشاهده ای نشان می دهد که روند افت سطح آب هم چنان ادامه دارد. این وضعیت پیامدهایی منفی در برداشته که رشد و توسعه این استان را با مشکل روبرو کرده است. بنابراین باید هر چه سریع تر برداشت آب زیرزمینی را کاهش ولی بهره وری از آن را افزایش داد. یکی از موضوعاتی که در بهره وری آب زیرزمینی مطرح است برآورد میزان برداشت ماهانه آب زیرزمینی در محدوده شبکه های آبیاری می باشد. در این تحقیق، با استفاده از آمار و اطلاعات موجود چاه های مورد بهره برداری، اطلاعات تکمیلی اخذ شده از بهره برداران و نرم افزار ILWIS، نقشه های مورد نیاز ترسیم شده اند. با استفاده از این نقشه ها و انطباق آنها، آمار تخلیه سالانه چاه های دشت ها تبدیل به آمار تخلیه ماهانه درمحدوده شبکه های آبیاری مدرن شد و در نهایت میزان آب زیرزمینی مصرفی ماهانه و سالانه در هر هکتار در محدوده ناخالص شبکه های آبیاری راست نکوآباد، چپ نکوآباد، راست آبشار، چپ آبشار، مهیار – جرقویه، برخوار و متوسط کل شبکه بدست آمد. میزان آب مصرفی سالانه به ازای یک هکتار در سال زراعی82 – 1381 در هر کدام از شبکه های فوق به ترتیب برابر15011، 7014، 11509، 4952، 1444، 2662 و 5302 متر مکعب برآورد شد. این مقادیر ممکن است درسال های مختلف با توجه به شرایط اقلیمی، الگوی کشت و عوامل دیگر، تغییر کند، ولی برآورد اولیه و مقایسه آنها می تواند گامی موثر در جهت افزایش بهره وری آب در این حوضه که در حال حاضر دچار بحران آب است باشد