بررسی غلظت های مختلف گلوکز بر سمیت سلولی و افزایش گونه های فعال اکسیژن و نقش حفاظتی زعفران در سلول PC12

نوروپاتی از شایع ترین عوارض دیابت است که اعصاب حسی، اتونوم و حرکتی را درگیر می کند. هر چند مکانیسم های سلولی- ملکولی نوروپاتی دیابتی کاملا مشخص نگردیده اند، اما با این حال شواهدی از افزایش گونه های فعال اکسیژن (ROS) در ارتباط با این پدیده، وجود دارد. عصاره ی زعفران و بعضی از اجزای آن دارای اثرات آنتی اکسیدان می باشند. مطالعه ی حاضر با هدف تعیین اثرات محافظت کننده ی احتمالی عصاره ی هیدروالکلی زعفران، در مرگ سلولی ناشی از گلوکز در سلول عصبی PC12 به عنوان یک مدل آزمایشگاهی مناسب در مطالعات عصبی انجام گردید.

سمیت سلولی به روش MTT بررسی شد. اندازه گیری گونه های فعال اکسیژن درون سلولی با استفاده از 2''،7''-دی کلرو فلورسئین دی استات (DCF-DA) در دستگاه فلوسیتومتری انجام گردید.

گلوکز توانست میزان بقای سلولی را به طور معنی داری کاهش دهد. سمیت گلوگز بر سلول های PC12 در حضور عصاره ی زعفران و گلوتاتیون کاهش یافت. گلوگز همچنین توانست میزان گونه های فعال اکسیژن درون سلولی را در سلول ها افزایش دهد که این افزایش در حضور زعفران و GSH کاهش یافت.

افزایش گونه های فعال اکسیژن یک مدیاتور احتمالی در سمیت ناشی از گلوگز در سلول های PC12 می باشد. همچنین زعفران با توجه به اثرات آنتی اکسیدان می تواند به عنوان یک ترکیب امید بخش در درمان نوروپاتی دیابتی در مطالعات حیوانی مد نظر قرار گیرد.