اپیدمیولوژی لیشمانیوز جلدی در شهرستان دامغان

لیشمانیوز جلدی یکی از مهم ترین بیماری های منتقله به وسیله پشه خاکی است که از مهم ترین معضلات بهداشتی در ایران است. داشتن اطلاعات از وضعیت بیماری کمک شایانی به برنامه کنترل خواهد نمود. مطالعه حاضر به منظور توصیف وضعیت لیشمانیوز جلدی در شهرستان دامغان انجام گرفت.
این مطالعه توصیفی- تحلیلی روی 465بیمار مبتلا به سالک که از سال 1385 تا سال 1388 در مراکز بهداشتی- درمانی شهرستان دامغان تحت درمان و پیگیری قرار گرفتند انجام شد. اطلاعات مربوط به بیماران از قبیل سن، جنس، ملیت، محل سکونت، تعداد و محل زخم، ماه و سال بروز بیماری ثبت شد. داده ها با آزمون مجذور کای در نرم افزار SPSS 12 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
از 465 بیمار مورد مطالعه 263نفر مرد (5/56%) و 202نفر زن (5/43%) بودند. 148نفر (8/31%) در شهر و 317نفر (2/68%) در مناطق روستایی سکونت داشتند. بیشترین فراوانی در گروه سنی 29-20 سال (22%) بود. بیشترین ضایعات (84%) در اندام ها مشاهده شد و 46% بیماران حداقل دو زخم در بدنشان داشتند. بالاترین میزان شیوع در ماه های مهر، آبان و آذر مشاهده شد.
لیشمانیوز جلدی در روستاهای مناطق کویری به صورت بومی وجود دارد و در محله های حاشیه شهر دامغان در حال گسترش است. بنابراین برنامه ریزی جامع به منظور کنترل بیماری ضروری است.