بررسی پایداری عملکرد علوفه 18 ژنوتیپ Agropyron elongatum با استفاده از مدل AMMI در دو محیط تنش و بدن تنش

اطلاع در مورد ساختار اثر متقابل ژنوتیپ × محیط در برنامه های اصلاحی برای بررسی پایداری و سازگاری ژنوتیپ ها بسیار مهم است. این تحقیق از میانگین عملکرد علوفه 18 ژنوتیپ Agropyron elongatum در آزمایشی بصورت طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار و دو محیط آبی (بدون تنش) و دیم (تنش) در ایستگاه تحقیقات اسلام آباد غرب وابسته به مرکز تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی استان کرمانشاه به مدت سه سال زراعی (83، 84 و 86) اجرا گردید. براساس نتایج تجزیه واریانس اختلاف معنی داری (05/0 p<) بین ژنوتیپ ها مشاهده شد. اثر متقابل ژنوتیپ × محیط معنی دار نشد ولی دو مؤلفه اول اثر متقابل(IPCA1 & IPCA2) نسبت به نویز (باقیمانده)، اختلاف بسیار معنی داری (01/0 p<) نشان دادند و به ترتیب 92/59% و 38/29% از مجموع مربعات اثر متقابل را توجیه کردند. ژنوتیپ های 10 و 15 دارای بیشترین عملکرد علوفه به میزان 49/4 و 50/4 تن در هکتار و ژنوتیپ های 1 و 16 دارای کمترین عملکرد علوفه به میزان 49/3 و 14/14 تن در هکتار بودند. در مدل AMMI1 ژنوتیپ های 2، 3، 4، 5، 6، 7، 8، 9، 11 و 17 دارای بیشترین پایداری عمومی بودند و در مدل AMMI2 ژنوتیپ های 3، 6، 11 و 17 بیشترین سازگاری خصوصی را با محیط تنش نشان دادند.