بررسی ارتباط بین انگیزش و خود تنظیمی دانشجویان علوم پایه

انگیزه، حالت درونی و یا شرایطی است که رفتار را فعال می کند؛ تمایل یا نیازی است که رفتار هدفمند را هدایت می کند و به آن انرژی می بخشد؛ تاثیر نیازها و تمایلات بر جهت رفتار است و به رفتار جهت، استواری و ایستادگی می بخشد. خود تنظیمی به معنی روش هایی است که یادگیرنده از طریق به کارگیری آنها یادگیری خود را مدیریت و تنظیم می کند. این تحقیق، ارتباط بین انگیزش و خود تنظیمی دانشجویان علوم پایه را بررسی کرده است. 365 دانشجو (281 دختر و 84 پسر) از دانشکده های علوم دانشگاه های تهران، شهید بهشتی و آزاد به منظور ارزیابی انگیزه و خود تنظیمی در یادگیری، پرسشنامه MSLQ را تکمیل کردند. مدل دو عاملی از طریق مدل معادله ساختاری (SEM) (تحلیل کواریانس، تحلیل عامل تاییدی) و برنامه آماری (AMOS) مورد آزمایش قرار گرفت. در این مدل، انگیزه به طور غیر مستقیم از سوی هدف درونی، هدف برونی، ارزش درس، انتظار نتایج موفقیت آمیز، خوداثر بخشی، نداشتن اضطراب در حین امتحان سنجیده شد. خود تنظیمی به طور غیر مستقیم از سوی تکرار، ارتباط دادن مطالب، تنظیم، تفکر صحیح، کنترل، مدیریت محیط و زمان، تلاش، یادگیری با همکلاسی ها و درخواست کمک از دیگران، سنجیده شد. نتایج نشان داد که مدل دو عاملی (انگیزه و خود تنظیمی) مناسب است. عوامل قابل اعتماد هستند و با یکدیگر همبستگی بالایی دارند. به علاوه نتایج مدل معادله ساختاری نشان داد که با بهبود اهداف دانشجو، خوداثر بخشی، ارزش درس، انتظار نتایج موفقیت آمیز و احساس آرامش، تکرار، قابلیت ارتباط دادن مطالب، تفکر صحیح، کنترل، مدیریت زمان و محیط، تلاش، یادگیری با دانشجویان دیگر و درخواست کمک از دیگران بهبود می یابد. کاربرد نتایج نیز مورد بحث قرار گرفت.