ارزیابی عوامل مؤثر بر بازگشت به کار متعاقب نخستین انفارکتوس حاد میوکارد

انفارکتوس حاد میوکارد یکی از دلایل شایع بستری در بیمارستان و مرگ ومیر در جوامع صنعتی محسوب می شود. این اختلال در برخی کارگران باعث از کارافتادگی و یا ناتوانی در انجام بعضی کارها می شود. هدف این مطالعه بررسی میزان بازگشت به کار و شناسایی متغیرهای دموگرافیک، شغلی و بالینی می باشد.
در یک مطالعه 384 بیمار که بین سال های 85 تا 87 با تشخیص انفارکتوس حاد میوکارد در بیمارستان حضرت رسول اکرم (ص) بستری شده بودند مورد بررسی قرار گرفته و اطلاعات مربوط به بازگشت به کار به صورت مصاحبه تلفنی استخراج شدند. اطلاعات لازم در مورد متغیرهای دموگرافیک، شغلی و بالینی بیماران از پرونده پزشکی آنها جمع آوری شد.
303 نفر (79%) از بیماران به کار برگشتند. میانگین مدت زمان بازگشت به کار برابر 23/2 ماه بود (انحراف معیار 2/2). عوامل پیش گویی کننده بازگشت به کار عبارت بودند از سن، طول مدت بستری، میزان کسر جهشی بطن چپ، سابقه دیابت، رخداد آنژین بعد از انفارکتوس میوکارد در بیمارستان و انجام عمل بای پس کرونر (05/0 p <).
بازگشت به کار متعاقب انفارکتوس حاد میوکارد تحت تاثیر عوامل بالینی، دموگرافیک، روحی- روانی و شغلی می باشد. علاوه بر توجه به عوامل بالینی و عوامل دموگرافیک، بررسی عوامل شغلی به طور دقیق از جمله نوع شغل و انرژی مورد نیاز آن و بررسی تناسب آن با وضعیت بالینی فرد در بازگشت به کار موفقیت آمیز، تاثیرگذار می باشد.