بررسی مقایسه ای عیار پادتن ناشی از مصرف دو نوع واکسن تهیه شده بر روی کشت سلول (BHK) در سگ های تحت مطالعه به روش تست سریع ممانعت از تشکیل اجسام فلورسانس (RFFIT) در شرایط تجربی

هاری بیماری ویروسی کشنده ای، با نشانه های بالینی آنسفالیت حاد می باشد که به وسیله نوعی ویروس”نوروتروپ“انتقال پیدا می کند. این ویروس در خانواده رابدوویریده و جنس”لیسا ویروس“قرار دارد. انتقال بیماری به انسان تقریبا در تمام موارد به دنبال آلودگی با بزاق پستانداران صورت می گیرد. ویروس هاری از طریق آلودگی ناحیه گاز گرفته شده به داخل محل جراحت در واقع تزریق می شود. با توجه به تثبیت ویروس در سیستم عصبی مرکزی، تقریبا تمام موارد بیماری باعث مرگ حیوان و یا انسان مبتلا به هاری خواهد شد. از این رو نقش واکسیناسیون در کنترل بیماری هاری در حیوانات و همچنین روش های درمانی پس از گزش در افراد گاز گرفته شده توسط حیوانات مشکوک به هاری، با استفاده از واکسن های کشت سلولی از مدت ها قبل مورد توجه محققین قرار داشته است. در مطالعه حاضر، واکسن هاری BHK تهیه شده در انستیتو پاستور ایران با نوع مشابه خارجی آن تهیه شده در شرکت خدمات بهداشتی حیوانی شرینگ-پلاگ اسپانیا، بر روی 12 قلاده سگ در دو گروه 6 تایی مورد بررسی قرار گرفت. از خون حیوانات مذکور در طی 18 ماه، ماهانه یکبار نمونه گیری به عمل آمد. در انتهای هر ماه عیار پادتن (آنتی بادی) خنثی کننده هاری با استفاده از روش تست سریع ممانعت از تشکیل اجسام فلورسانس (RFFIT) در نمونه های سرم در آزمایشگاه اختصاصی بخش هاری انستیتو پاستور ایران، مورد ارزیابی و اندازه گیری دقیق قرار گرفت. در هر دو گروه حیوانات تحت بررسی پاسخ کافی ایمنی زایی تا حداقل یک سال پس از تزریق واکسن ها، بدون ایجاد هر گونه عوارض جانبی، ادامه داشت. با توجه به اثرات ایمنی زایی واکسن هاری چه ایرانی و چه غیر ایرانی، تزریق سالانه یک نوبت از آن ها جهت ایجاد ایمنی در سگ های سالم برای پیشگیری از هاری کافی خواهد بود. میانگین تیتر پادتن در پایان مطالعه و در انتهای ماه هجدهم پس از تزریق واکسن”رابدومون“اسپانیایی در سگ های گروه اول (خارجی) برابر با 60/0 ولی در سگ های گروه دوم (ایرانی) برابر با 65/0 واحد بین المللی در هر میلی لیتر سرم بود که اختلاف از نظر آماری معنی دار نبود. استاندارد جهانی (WHO) میزان حداقل تیتر پادتن برای پیشگیری از هاری در انسان و دام 50/0 واحد بین المللی در هر میلی لیتر سرم خون می باشد که در این مطالعه میانگین آن حتی تا پایان ماه هفدهم پس از تزریق واکسن های BHK کشت سلولی در سطح قابل قبولی بود (نیم واحد بین المللی در میلی لیتر سرم یا بالاتر). اما، در پایان ماه هجدهم اندازه این تیتر در 2 قلاده از سگ های گروه اول (مصرف واکسن خارجی) و در یک قلاده سگ از گروه دوم (مصرف واکسن ایرانی) در حد 40/0 واحد بین المللی در یک میلی لیتر سرم بود که از نظر حفظ ایمنی سگ ها علیه هاری در حد قابل قبول نمی باشد. لذا، در شرایط اپیدمیولوژی و انتشار بیماری هاری در کشور ما (ایران)، تزریق واکسن هاری به طور سالانه (حداقل هر 12 ماه یکبار) در سگ های خانگی، زنده یاب، شکاری، و سگ های گله و نگهبان که در معرض خطر گاز گرفتگی توسط حیوانات دیگر هستند، همواره موکدا توصیه می شود.