تاثیر رژیم آبیاری بر کارایی مصرف آب و نیتروژن آفتابگردان رقم ایروفلور در مقادیر متفاوت نیتروژن و تراکم بوته در شرایط آب و هوایی ارومیه

این آزمایش به منظور بررسی اثرات رژیم آبیاری، نیتروژن و تراکم بوته بر کارایی اقتصادی و بیولوژیکی مصرف آب و کارایی مصرف نیتروژن آفتابگردان روغنی (Helianthus annuus) رقم ایرو فلور در سال های 386 و 387در مزرعه تحقیقاتی ارومیه به صورت کرت های دو بارخرد شده در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار اجرا شد. فاکتور اصلی شامل سه سطح آبیاری مطلوب (I)، تنش ملایم (I2) و تنش شدید (I3) به ترتیب آبیاری پس از تخلیه 50، 70 و 90 درصد آب قابل استفاده خاک بود. فاکتور فرعی سه سطح نیتروژن 00، 60 و 220 کیلوگرم نیتروژن خالص در هکتار و تراکم بوته به عنوان تیمار فرعی فرعی در سه سطح 55/5، 66/6 و 33/8 گیاه در هر مترمربع بودند. تنش خشکی شدید در مقایسه با تیمار آبیاری مطلوب باعث کاهش عملکرد دانه به میزان تقریبی 44 درصد گردید. افزایش نیتروژن مصرفی موجب افزایش عملکرد دانه شد. با کاهش فواصل آبیاری، کارایی اقتصادی و بیولوژیکی مصرف آب افزایش یافت. افزایش مصرف نیتروژن از طریق بالا بردن عملکرد دانه و عملکرد بیولوژیکی، کارایی اقتصادی و بیولوژیکی مصرف آب را افزایش داد. ارتقای مصرف نیتروژن از 00 به 220 کیلوگرم در هکتار، کارایی مصرف این عنصر را 89/8 کیلوگرم در هکتار کاهش داد. بنابراین جهت حصول حداکثر کارایی اقتصادی مصرف آب بکار بردن 220 کیلوگرم نیتروژن در هکتار با فاصله بوته 20 سانتیمتر مناسب می باشد. نتایج به دست آمده نشان داد که در شرایط مختلف رطوبتی، جهت افزایش کارایی مصرف آب و نیتروژن، لازم است حد متعادلی میان مصرف نیتروژن و تراکم بوته با فراهمی آب در خاک ایجاد کرد.