سبک های تدریس و راهنمایی بهینه برای رشته زبان انگلیسی

هدف این تحقیق آن بود که مشخص شود مدرسان و دانشجویان رشته زبان انگلیسی در دانشگاه های ایران چه سطحی از راهنمایی را در دروس پایه و تخصصی خود مطلوب می دانند. برای این منظور از یک چهارچوب نظری که سبک های تدریس را در پیوستاری از سبکی که حداکثر راهنمایی را فراهم می کند تا سبکی که حداقل راهنمایی را مطلوب می داند، استفاده شد. تعداد شرکت کنندگان در این تحقیق 306 دانشجو و 36 مدرس بود. شرکت کنندگان در تحقیق به سؤالهای دو نسخه یک پرسشنامه پاسخ دادند. بررسی نتایج با استفاده از آمار توصیفی، آزمون تی و آزمون ANNOVA حاکی از آن بود که دانشجویان در هر دو گروه دروس پایه و تخصصی سبک های تدریسی را که میزان متعادلی از راهنمایی به دانشجو ارائه می کنند، بر سبک های تدریسی که حداقل یا حداکثر میزان راهنمایی ارائه می کنند، ترجیح می دادند، اما مدرسان سبک های مختلفی را برای دروس پایه و تخصصی مطلوب می دانستند.