بررسی نوع و شدت عوامل موثر در بیابان زایی سیستان

بیابان زایی پدیده ای است که در مناطق خشک، نیمه خشک و نیمه خشک مرطوب رخ داده و موجب کاهش پتانسیل و توان اراضی می گردد. جهت بررسی نوع و شدت عوامل موثر در بیابان زایی مدل های مختلفی ارایه شده است که با توجه به تطابق و سازگاری مدل برآورد شدت بیابان زایی اراضی ایران، با شرایط بیوم کشور ایران و بالاخص منطقه مورد نظر و همچنین جامع و گام به گام بودن آن، جهت بررسی نوع و شدت عوامل موثر در بیابان زایی منطقه نیاتک سیستان انتخاب گردید. برای این منظور واحدهای کاری موجود در منطقه به عنوان نقشه پایه برای ارزش دهی به عوامل و شاخص های مورد نظر، به روش ژئومورفولوژی تهیه گردید. سپس با ارزش دهی به شاخص های ارزیابی شدت بیابان زایی و جمع امتیازات مربوط به آنها در هر واحد کاری و بر اساس جداول مبنا، شدت تخریب سرزمین و بیابان زایی برای کاربری های مختلف تعیین شد. در نهایت با بهره گیری از نرم افزارArcView 3.2 نقشه های مربوط به وضعیت فعلی شدت بیابان زایی هر یک از کاربری های مذکور ترسیم شد. بر اساس نتایج حاصله از این تحقیق شدت بیابان زایی منطقه در سه کلاس متوسط (42/2857 هکتار)، زیاد (13/1503 هکتار) و خیلی زیاد (1/459) بوده و عامل اصلی تشدید پدیده بیابان زایی و تغییر اقلیم در منطقه نیاتک سیستان عوامل محیطی (خشکسالی) عنوان گردید.