بررسی سازوکار انتقال پولی در ایران: رویکرد خودرگرسیونی برداری ساختاری

بسیاری از اقتصاددانان بر این دیدگاه که سیاست های پولی در کوتاه مدت بر بخش واقعی اقتصاد مؤثر است اتفاق نظر دارند؛ ولی اختلاف نظر آنها بر سر کانال های اثرگذاری و اهمیت نسبی آنها می باشد. هدف اصلی این تحقیق بررسی کانال های نرخ ارز، اعتباری و قیمت دیگر دارایی ها (شاخص قیمت مسکن) در ایران است.
نتایج تجربی حاصل از تخمین روابط بین متغیرها، با استفاده از رویکرد خودرگرسیونی برداری ساختاری (SVAR) مبتنی بر داده های آماری 2Q 13681Q 1387 مورد بررسی گرفت. به طور کلی دریافتیم وقتی از نسبت سپرده قانونی به عنوان متغیر سیاستی استفاده شود، هم در میان مدت و هم در بلندمدت کانال نرخ ارز مؤثرترین کانال در انتقال سیاست پولی بر تولید ناخالص داخلی اسمی بوده است؛ ولی در کوتاه مدت نقش کانال شاخص قیمت مسکن در انتقال تغییرات حجم پولی مؤثرتر بوده است. در مدل دیگری که بدهی بانک ها به بانک مرکزی به عنوان متغیر سیاستی استفاده شده است در کوتاه مدت و میان مدت کانال شاخص قیمت مسکن مؤثرترین کانال در انتقال بوده است؛ ولی در بلندمدت هیچ یک از کانال ها در انتقال پولی نقشی نداشته اند.