بکارگیری مدل ترکیبی تحلیل سلسله مراتبی فازی و تحلیل سوات در برنامه ریزی استراتژیک آموزش عالی (مطالعه موردی: دانشکده علوم اداری و اقتصادی دانشگاه فردوسی مشهد)

در ادبیات نوین مدیریت، سازمان های فاقد استراتژی همانند کشتی هایی تعبیر شده اند که دیر یا زود در دریای متلاطم و پرآشوب رقابت غرق خواهند شد. از این رو، برنامه ریزی و نظارت دائم بر پویایی محیط، جزئی جدایی ناپذیر از وظایف مدیریت در سازمان های امروزی محسوب می شود. سازمان های آموزشی نیز به دلیل ورود رقبای جدید در این حیطه، در اندیشه ترسیم افق بلندمدتی برای خود هستند. این مقاله با بررسی محیط داخلی(نقاط قوت و ضعف) و محیط خارجی(فرصت ها و تهدیدها)، دانشکده علوم اداری و اقتصادی دانشگاه فردوسی مشهد را با استفاده از تحلیل سوات مورد بررسی قرار داده است. در رتبه بندی عوامل درونی و بیرونی از روش فرایند تحلیل سلسله مراتبی فازی استفاده شده که وزن عوامل با روش میخائیلیوف با استفاده از نرم افزار QSB محاسبه گردیده است. نتایج تحقیق نشان داد نقاط قوت، فرصت، تهدید و ضعف به ترتیب از بیشترین اهمیت در برنامه ریزی استراتژیک و تحلیل محیطی برخوردار بوده اند. در مجموعه نقاط ضعف، فقدان مجله علمی - پژوهشی در اکثر گروه های آموزشی، در مجموعه نقاط قوت وجود رشته های مهم کاربردی در دانشکده، در مجموعه فرصت های محیطی وجود تقاضا در بین فارغ التحصیلان سایر رشته ها جهت ادامه تحصیل در رشته های دانشکده و در مجموعه تهدیدها فقدان توجه کافی به منزلت دانشگاهیان، بالاترین اولویت و رتبه را به خود اختصاص داده اند. در انتهای مقاله نیز استراتژی های پیشنهادی ارائه شده است.