بررسی تحلیلی و آزمایشگاهی تاثیر المان های تسلیح در بهبود خواص ژئوتکنیکی خاک

استفاده از عناصر کمکی در بهسازی و اصلاح خواص مهندسی خاک از دیر باز مورد توجه بشر بوده است. امروزه کارایی و توانایی روش تسلیح خاک در ارائه راهکارهای عملی مناسب در پروژه های مختلف موجب شده تا این دانش به سرعت جای خود را در مهندسی ژئوتکنیک باز نماید. در راستای افزایش ظرفیت باربری خاک و کاهش نشست های آن، سامانه های سلولی ژئوسینتتیکی (GCS) ابداع شده است، که این سامانه ها متشکل از قاب، پوسته ژئوسینتتیکی و خاک هستند. در نوشتار حاضر، رفتار تحلیلی و آزمایشگاهی سامانه های سلولی ژئوسینتتیکی کوچک مقیاس بر روی نمونه های استوانه ای پرشده از ماسه سواحل دریای خزر و به ارتفاع 5/10 و قطر 10 سانتی متر در شرایط مسلح و غیرمسلح بررسی شده است. بررسی های آزمایشگاهی در دستگاه سه محوری و در شرایط فشار همه جانبه خارجی صفر و بررسی های تحلیلی با استفاده از نرم افزار اجزای محدود ABAQUS 6.7 انجام شده است. همچنین در این نوشتار، تاثیر مسلح کننده های قائم و افقی، تعداد و آرایش آنها در افزایش ظرفیت باربری، کاهش نشست و تغییرشکل های جانبی نمونه، مورد ارزیابی قرار گرفته است. هم خوانی مناسبی بین نتایج به دست آمده از بررسی های تحلیلی و آزمایشگاهی وجود دارد و در همه موارد بررسی های تحلیلی نتایج محافظه کارانه تری نسبت به نتایج بررسی های آزمایشگاهی ارائه می دهد. افزون بر نتایج نشان می دهد المان های تسلیح قائم نسبت به المان های تسلیح افقی به میزان قابل توجهی سبب افزایش ظرفیت باربری و کاهش نشست سیستم سلولی ژئوسینتتیکی (GCS) می شوند، اما تغییر شکل های جانبی نمونه در تسلیح افقی نسبت به تسلیح قائم کمتر است.