پایداری مخمر Pichia guilliermondii در فرمولاسیون پودری و بررسی قابلیت کنترل-کنندگی فرمولاسیون ها علیه کپک آبی سیب

در این مطالعه مواد حامل مختلف برای فرمولاسیون پودری Pichia guilliermondii مورد بررسی و مقایسه قرار گرفت. سلول های مخمر پس از تکثیر در محیط کشت ملاس با مواد افزودنی مخلوط شده و سپس به پودر تالک، کائولین، سبوس گندم و سبوس برنج اضافه شد. پایداری فرمولاسیون ها در طی دوره شش ماهه مورد بررسی قرار گرفت. در پایان دوره شش ماهه، بیشترین جمعیت سلول زنده مخمر با تعداد 1010×2/2 سلول و کمترین جمعیت سلول زنده مخمر با تعداد 107×6/7 سلول به ترتیب در فرمولاسیون های سبوس گندم و فرمولاسیون کائولین مشاهده شد. فرمولاسیون های نگهداری شده در دمای چهار درجه سانتی گراد در مقایسه با فرمولاسیون های نگهداری شده در 24 درجه سانتی گراد از نظر زنده مانی (Shelf-life) ماندگارتر بود. در بررسی اثر فرمولاسیون در کنترل بیماری کپک آبی سیب در شرایط انبار نتایج رضایت بخشی حاصل شد. اگر چه بین سلول های تازه مخمر و فرمولاسیون های مخمر در میزان کنترل بیماری اختلاف معنی داری وجود داشت با این وجود فرمولاسیون ها از نظر کاهش مساحت لکه از سطح بالای کنترل کنندگی برخوردار بودند. استفاده از فرمولاسیون سبوس برنج بیشترین کاهش را در مساحت لکه ایجاد شده توسط بیمارگر موجب گردید. بین فرمولاسیون پودر تالک و سبوس گندم از نظر کاهش مساحت لکه اختلاف معنی داری مشاهده نشد. این دو فرمولاسیون از نظر سطح کنترل کنندگی نسبت به فرمولاسیون کائولین در سطح بالاتر و نسبت به فرمولاسیون سبوس برنج در سطح پائین تر قرار گرفت.